pomerans

De normale lengte van een keu is 1,40 m. lang en hij moet volkomen recht zijn. Op de top van de keu, heeft men een lederen dopje gelijmd, dat men pomerans noemt. Deze pomerans wordt met biljartkrijt ingewreven.

Voor vrijspel wordt meestal een lichtere keu genomen, terwijl voor drieband een zwaardere keu gebruikt wordt omwille van de grotere stootenergie. Het zwaartepunt bevindt zich op ongeveer een derde van de lengte. Het stooteinde bestaat uit een wit kunststofgedeelte waarop een leren dop, de pomerans, wordt gelijmd. De voorwaarde is dat, zelfs bij grote stootkrachten, de pomerans één geheel vormt met de rest van de keu. De pomerans moet dezelfde diameter hebben als het kunststofgedeelte, en mag zeker niet te bolvormig zijn.

De speelbal mag alleen met behulp van de pomerans gespeeld worden, indien dit niet gebeurt maakt men een foul.

Ongeduldig naar hun volgende beurt blijven de mannen rond het biljart staan. Ze krijten overdadig. Firmin geeft aanwijzingen. Af en toe fungeert zijn vingertop als richtpunt voor de anderen. Telkens als hij mist, vloekt hij binnensmonds en werpt fronsend een blik op zijn pomerans. Daarna loopt hij naar het telraam, controleert of zijn score correct is bijgehouden en schudt nog even het hoofd.

Hij wachtte tot Charles gestoot had en hem zou aankijken, maar ook toen dat ten slotte het geval was, bleef hij langdurig aarzelen alvorens verder te gaan. Hij hield zijn mond halfopen en pulkte met zijn duim aan de top van zijn keu, de zogeheten pomerans, die hij van dichtbij inspecteerde. 'Ik kap ermee,' zei hij toen snel.

Probeer ook eens een ander soort pomerans. De meeste keuen zijn standaard voorzien van LePro pomeransen. Deze zijn vrij hard. Veel spelers zweren bij de uit vele laagjes opgebouwde Moori, anderen spelen prettiger met de zachte Elk Master, wat de standaard is bij snookerspelers. Ook hier geldt proberen. Speel eens met de keu van iemand die een andere pomerans gebruikt om een idee te krijgen wat het voor jouw spel kan doen.