Tasmaanse duivel


Tasmaanse duivel 1.0

vraatzuchtig roofbuideldier met een zwarte vacht en witte vlekken dat enkel voorkomt op Tasmanië, solitair leeft, maar in groepen prooien opeet en deze soms zelfs volledig verslindt en tegenwoordig behoorlijk in aantal is uitgedund door een recente uitbraak van keelkanker, maar hier tegenwoordig mogelijk weerstand tegen heeft opgebouwd

Semagram (extra betekenisinformatie)


Een Tasmaanse duivel…

is een zoogdier; is een dier

  • [Afmeting] is ongeveer 60 cm lang
  • [Geluid] gromt, blaft; maakt een grommend of blaffend geluid
  • [Geur] stinkt
  • [Kleur] is zwart met vaak witte flarden op de nek, buik en aan de achterkant
  • [Bouw] is gewerveld; heeft vier poten
  • [Deel] heeft een buidel; heeft een grote kop, een bek met krachtige kaken en zwakke achterpoten; heeft snorharen
  • [Voortplanting] brengt de jongen levend ter wereld; overleeft maar in één van de vier gevallen het eerste levensjaar in de buidel
  • [Woongebied] komt voor in Tasmanië
  • [Leeftijd] kan 5 jaar oud worden in het wild en tot 8 jaar in gevangenschap
  • [Eigenschap of hoedanigheid algemeen] staat bekend om zijn grote vraatzucht en wreedheid, maar is in feite helemaal niet zo wreed; heeft een zeer sterke beet; is zeer sterk voor zijn grootte; kan tam gemaakt worden, maar is ongeschikt als huisdier vanwege zijn onaangename lucht en het gebrek aan aaibaarheid
  • [Ongewone of afwijkende eigenschap of hoedanigheid] is het enige zoogdier dat ten gevolge van een ziekte (kanker) zijn voortplantingsleeftijd heeft verlaagd; ontwikkelt tegenwoordig mogelijk weerstand tegen kanker
  • [Gedrag] is een vleeseter; kan levende prooien aanvallen tot de grootte van een kleine kangoeroe, maar eet vaker aas, vooral als jong dier; verslindt soms wel het hele dier met botten en huid; is een nachtdier; is solitair, maar eet wel samen met soortgenoten en roept soortgenoten, soms over vele kilometers, wanneer er aas is om te eten
  • [Waardering] wordt gewaardeerd door boeren voor het volledig opeten van karkassen, zodat er geen insecten toe worden aangetrokken die een bedreiging kunnen vormen voor vee
  • [Voorstellingswijze] is het iconische symbool van Tasmanië

Wetenschappelijke naam: Sarcophilus harrisii

Rijk Animalia; Dieren
Stam Chordata; Chordadieren
Klasse Mammalia; Zoogdieren
Orde Dasyuromorphia; Roofbuideldieren
Familie Dasyuridae; Echte roofbuideldieren
Geslacht Sarcophilus
Soort Sarcophilus harrisii

Algemene voorbeelden


Op Tasmanië komen een tweetal soorten roofbuideldieren voor. Zo is het eiland de enige plek waar de Tasmaanse duivel nog rondloopt, een 60 cm lang, vleesetend en zwart gekleurd buideldier, bekend om zijn grote vraatzucht en wreedheid.

http://2travel2.nl/laatste-nieuws-sp-1682977899/4517-australie-gebieden-en-staten-op-een-kaart.html,

In feite is de Tasmaanse duivel niet echt wreed, maar haar gegrom en geschreeuw zijn enigszins verontrustend.

http://www.quilcedacarvers.com/rwk0vj5z/,

Deze vorm van mond- en keelkanker blijkt sinds 1993 voor te komen in Tasmanië, bij de Tasmaanse duivel. 50% van die soort zou daar al zijn uitgestorven door deze agressieve keelkanker.

http://www.ascensie.nl/LeurenMoret.htm,