A - Als tussenwerpsel
allejezus 1.0
((vooral) in Nederland; zeer informeel; (vooral) gesproken taal)
Algemene voorbeelden
Hij schaamt zich. Allejezus, hij, die de schaamte niet kent, schaamt zich! Hij schaamt zich zo verschrikkelijk dat zijn oren gloeien, het zweet uitbreekt in zijn handen en zijn hoofdhuid strak trekt om zijn schedel.
'En ga nu maar liever weg, voordat ik zelf aangifte tegen u doe wegens slechte adem. Allejezus, wat een putgeur!'
'Ik kan van het vertalen en lesgeven net zo'n beetje rondkomen. Alimentatie heb ik nooit willen accepteren.' 'Allejezus, dus je bent gescheiden.'
Allejezus, wat nu. Hij begint het lijk van het toneel te slepen.
Als hij de moeder hoort snikken in bed, zachtjes snikken, mompelt hij: 'Christus nog aan toe, allejezus.' Hij kan het niet meer aanhoren en smijt het boek op de grond, hij roept naar zijn vrouw: 'Ik ga even naar buiten, Huibertje, weet je zeker dat je niet naar de kerk wilt?'
En kijk eens aan, repetitiefoto's van Loopkring (werktitel), wie zal die gemaakt hebben (Adriënne?), en van Tho Bocoph, onder andere uit De Z. Courant van, even zien, 12 augustus 1968, allejezus wat een tijd geleden.
B - Als versterkend bijwoord
allejezus 1.0
((vooral) in Nederland; zeer informeel; (vooral) gesproken taal)
Algemene voorbeelden
Ik had er geen woorden voor. Maar ik dacht ook: 'Sodemieter, ik moet toch wel een allejezus goede acteur zijn geweest'.
Hij moet de volgende dag allejezus vroeg naar de gewichten en wij moeten al om acht uur 's ochtends richting Atlanta gaan rijden.
Toen we voor het eerst buitenkwamen was het wel even schrikken want wat is het allejezus koud in Buenos Aires, echt winter!
Allejezus onrustig zijn de weergoden vrijdagavond na de show van Slayer. De campings worden geteisterd in de nacht van vrijdag op zaterdag.
Allejezus spannend was het voorjaar in 2003.
Drinken is allejezus lastig, denk ik in mijn val. Je roes vasthouden. Dat is een hele toer.
allejezus 2.0
((vooral) in Nederland; zeer informeel; (vooral) gesproken taal)
Algemene voorbeelden
Reportage over wanhoop en woede - de bons en wat dan. Het is inmiddels tweehonderdachtenzestig dagen en zeven uur geleden [...]. "Dat je zo allejezus onderuit kan gaan", zegt Anna (34) nog altijd een beetje verbaasd. "Terwijl ik toch heus geen watje ben." Haar figuur is het enige dat ze eraan heeft overgehouden: "Vijftien kilo verdriet eraf, en toch voel ik me nog steeds een jutezak op pootjes".