bedriegertje

Wat te zeggen van al die sporters die doping gebruiken. Ik heb nog nooit een sporter gehoord die zei: "Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik heb geslikt." Als je ze dan tijdens de onvermijdelijke persconferentie achter de tafel ziet zitten, sommigen met tranen in de ogen, dan geloofde je ze toch, of niet soms. Ze kijken dan in de camera met een gezicht van: "Jullie moeten mij wel geloven, dat soort zaken daar houd ik mij verre van." Ik moest er aan denken na de verhalen die kwamen over een te hoog nandrolon gehalte bij Frank de Boer en Edgar Davids. Mij hoor je niet zeggen dat ze verboden middelen hebben gebruikt. Maar of ik ze echt moet geloven op hun mooie ogen, gaat mij toch een beetje te ver. Daarvoor ben ik te vaak teleurgesteld door al die bedriegertjes, die nooit te hard hebben gereden, die nog nooit doping hebben gebruikt, die beslist een vrouw hadden die moest bevallen en die rustig zwoeren op de ogen van hun kinderen.

Maar het allerleukste is de grote tuin, daar kun je zien hoeveel schelpen en koralen zijn verwerkt in de schelpengalerij. De kettingbrug is spannend. Maar pas vooral op als je in de buurt van de bedriegertjes komt, je bent niet de enige die met een nat pak naar huis gaat!

Achter de façade van de Utrechtse universiteitsbibliotheek gaan allerlei bijzondere collecties schuil. Eén ervan staat bekend als de Centrale Oud-Katholieke Bibliotheek of de cokb. Deze naam is in feite ons eerste bedriegertje, want de cokb is ondanks de plannen die aan de oprichting ervan ten grondslag hebben gelegen nooit tot een echte centrale bibliotheek van de Oud-Katholieke Kerk uitgegroeid.

Het Dordrechts Museum heeft onlangs een nieuwe trompe l'oeil (bedriegertje) van Hendrick van Heemskerck (ca 1629-1683) aangekocht. Het gaat om een zogeheten chantourné (uitgezaagd schilderij) van een stapel van drie boeken uit 1682. Voorlopig wordt het tentoongesteld in Huis Van Gijn aan de Nieuwe Haven.