buitenvrouw

De 'buitenvrouw', oftewel een buitenechtelijke relatie van de man, is een veel voorkomend verschijnsel in de Surinaamse samenleving. Het verschijnsel 'buitenvrouw' vindt haar oorsprong in de slavenmaatschappij in Suriname. Tijdens de slavernijperiode kwam een groot deel van de blanke plantage-eigenaren zonder vrouw naar de kolonie. De blanke mannen gingen relaties aan met hun slavinnen, de zogenoemde huishoudsters. Trouwen met de slavin was verboden. Maar ook als de blanke mannen wel een blanke echtgenoot in Suriname hadden, gingen zij ook vaak een relatie aan met een gekleurde vrouw.

Getrouwde mannen met een buitenvrouw staan er bekend om dat ze de meest creatieve leugens verzinnen om hun affaire in stand te houden. Ze hebben geen seks meer met hun vrouw, hij en zijn vrouw houden niet meer van elkaar en ze blijven alleen bij elkaar voor de kinderen.

Surinaamse mannen staan bekend om hun vrije relaties. In Suriname is het hebben van een buitenvrouw – een tweede vrouw – dan ook helemaal niet vreemd. Om discreet te kunnen blijven, brengen de mannen hun buitenvrouw naar één van de 25 shorttime hotels die Paramaribo telt. In deze 'drive in' hotels kan er, anoniem, per uur een kamertje gehuurd worden.

In 1977 publiceerde de Surinaamse schrijver Frits Wols de novelle Buitenvrouw. In 1994 verscheen de roman De buitenvrouw, van de Nederlandse schrijver Joost Zwagerman, over de verhouding tussen een blanke docent Nederlands die gehuwd is, en een zwarte docente gymnastiek. Deze roman bereikte de longlist van de Libris Literatuur Prijs en zou in Nederland meer dan 250.000 exemplaren verkopen.