c'est le ton qui fait la chanson 1.0
(taal en taalkunde)
Algemene voorbeelden
Deze richtlijnen nemen aan dat je niet zomaar een loskoppeling van inhoud en vorm mag veronderstellen. De vorm van een tekst neemt wel degelijk deel aan de boodschap die in die vorm gegoten is, zo argumenteren we. C'est le ton qui fait la chanson.
Het woord intellectueel deed de moeder pijn. De vader noemde het een woord gelijk een ander."Ja", zei ze, "een woord gelijk zot en snul. En al was het een woord gelijk een ander, c'est le ton qui fait la chanson, de manier waarop ge 't uitspreekt, de verachting die ge er in legt doen me pijn. Zeg dan tenminste idealist, het betekent hetzelfde en een idealist is hij toch."
Ik zal nog net niet zeggen dat het bij de komende verkiezingen lood om oud ijzer is. Het maakt wel degelijk verschil wie de nieuwe regering gaat vormen, immers c'est le ton qui fait la chanson. Toch geloven weinig Israëliërs dat de volgende premier werkelijk wat ten goede kan gaan veranderen.
Bij nader inzien is het wellicht ook niet de visie van de psalmist, want de woorden staan er wel, maar de sfeer van deze psalm straalt iets helemaal anders uit. Het is maar hoe je hem wil lezen. In het Frans zeggen ze : "c'est le ton qui fait la chanson".
C'est le ton qui fait la chanson. Die pretentieuze toon van Quercus moet af en toe eens worden bijgesteld. En nu heeft hij een koekje van eigen deeg. Het zal hem leren de wijsneus uit te hangen. En dan mag hij nog content zijn dat ik hem niet elke keer wijs op zijn regelmatige taalfouten.
Nee hoor, een typisch Hollands spreekwoord luidt: "C'est le ton qui fait la musique". (De Fransen zeggen "C'est le ton qui fait la chanson."). M.a.w. de vorm is even belangrijk als de inhoud.