coulrofobie

Ik kan niet meer zonder achterdocht naar het tv-clowntje Bumba, 'de ondeugende maar immer vrolijke clown', kijken; is-ie wel zo onschuldig, heeft zijn mond geen nare trekjes, flitst er niet iets vervaarlijks door zijn ogen en wat heeft-ie daar in z'n handjes? Zelfs voorbije clowns als Pipo of Bassie zijn besmet geraakt. De coulrofobie doet zijn werk. Ooit waren mijn eigen kinderen bang voor een clown op straat. Gedegen pedagogen als we waren maakten we vervolgens clownsmaskers met ze om te laten zien dat het allemaal nep en onschuld was, maar toen ze die vrolijk opzetten vlogen de katten weer krijsend in de gordijnen.

Geen verkleedpartij vanwege clownangst. Een Brits rockfestival heeft zijn circusthema moeten schrappen omdat een aantal bezoekers bleek te lijden aan coulrofobie, oftewel angst voor clowns. Het Bestival op het eiland Wight verbrak vorig jaar het record voor de grootste verkleedpartij toen 10.000 mensen kwamen opdraven als cowboy of indiaan. Dit jaar wilden de organisatoren het kunststuk herhalen door iedereen op flapschoenen en met rode neuzen te laten komen.

Er bestaat een naam voor [...]: coulrofobie (angst voor iemand die op stelten loopt). Maar dat er een naam voor is, maakt het nog niet tot een erkende aandoening: in de DSM, de bijbel van de psychiatrie, wordt van coulrofobie geen gewag gemaakt. Wat ook weer niet betekent dat de angst niet reëel is. Waar ze op gebaseerd is, daarover lopen de professionele meningen uiteen. Sommigen leggen het verband met onze angst voor robots die (te) sterk op mensen lijken.