dennenscheerder

Dennescheerder. Het is een donkerbruin, haast zwart, kevertje, dat nog geen halve centimeter groot is. Als u het kevertje zelf niet kunt ontdekken, ziet u, als u goed kijkt, twee kleine gaatjes; onderaan het gaatje, waardoor de kever het takje binnenkwam en bovenaan [...] het gaatje waardoor hij naar buiten kroop. De bast van de dennen is ruw en de kevers, die uit de takjes kruipen, zoeken meestal een beschut plekje onder de schors om daar te overwinteren.

Vanaf de rand van een prachtig perk keek het boompje uit over de campus en groeide mee met de UT. Niet alleen op eigen kracht, maar mede dankzij de liefdevolle zorgen van zijn Grontmijvrienden, die hem veertig jaar behoedden voor dennenscheerders, schimmels en ander ongemak.

Als u zelf een gaatje in de schors van een levende den maak , vloeit de hars rijkelijk uit het gemaakte wondje naar buiten. Hoe gaat dat nu met onze dennenscheerder, het kevertje, waarover ons verhaal gaat? Inderdaad redden de kevers het niet in gezonde, krachtig groeiende, dennen. Zij komen om in de harsstroom, die door de gemaakte gang stroomt. De harsstroom is dus het afweermiddel, dat de den tegen zijn parasiet heeft. Als de boom kwijnt, is zijn afweer veel minder krachtig en dat komt tot uitdrukking in de sapstroom, waartegen kever en larve wel opgewassen zijn. Het schijnt, dat de kever krachtig groeiende bomen mijdt en de zwakkere opzoekt. Daarop berust ook de bestrijdingswijze, die men in de bosbouw wel toepast.

U moet kwijnend hout opruimen en afvoeren. De eigenaar van een aangetaste boom is wettelijk verplicht het dennenhout op te ruimen, omdat de dennenscheerder veel schade aanricht.