droedelen

Mijn vrije dag begon ik vandaag met droedelen. Droedelen is gedachteloos krabbelen op een stuk papier. Niks is leuker dan zomaar wat lijnen op papier te zetten en te zien wat er ontstaat. Als ik telefoneer of bij een overleg aanschuif, droedel ik wat af.

Droedel tijdens een vergadering op het verslag van de vorige keer. Teken kleine bloemen, cirkels, verbind het en met het ander… Uit onderzoek is gebleken dat je beter kunt luisteren als je droedelt en het levert ook nog iets grappigs op. Wat wil je nog meer?

Heb je nieuwe uitlaatkleppen gezocht? Het eerste weekend ben ik beginnen te lezen. Ik doe dat altijd wel, maar nooit zo intens. En droedelen. Krullekes en mannekes tekenen. Ik heb alle lege tijd, waarin ik niet aan het eten of werken was, opgevuld.

De permanente expositie is opgebouwd in vijf thema's, van kunst, literatuur en muziek tot wetenschap en geschiedenis. Daarin worden zowat 450 originele stukken getoond, onder andere van René Magritte, Pierre Alechinksy, Albert Einstein, Jacques Brel, Hugo Claus en Hergé. Vooral de brieven van kunstenaars zijn leuk, die droedelen al eens een tekening op het papier. Félicien Rops zet er karikatuurtjes op, Raoul Dufy verraste zijn galeriehouder met een kleurrijk aquarel en Hugo Claus voorzag zijn verbeterde drukproeven van tekeningen in Chinese inkt.

In het onderzoek werd aan mensen gevraagd om tijdens het luisteren wat te gaat zitten tekenen. Dan ging het niet om het tekenen van een situatie, object of persoon, maar om ogenschijnlijk zinloze krabbeltjes. Dat wordt ook wel met een Engels woord doodling genoemd. Zo'n tekeningetje heet dan een doodle. In het Nederlands hebben we het over droedelen en droedels tekenen.