fonogram

En wat bleek..... het zijn beschermdoosjes van muziekkokers van een antieke fonogram. De voorloper van de grammofoon.

Een fonogram wordt in art. 1 sub c WNR omschreven als iedere opname van uitsluitend geluiden van een uitvoering of andere geluiden, zodat bijv. ook een opname van vogelgeluiden als fonogram beschermd wordt. Opnemen wordt - kort gezegd - gedefinieerd als het voor de eerste maal vastleggen van geluiden of beelden op enig voorwerp dat geschikt is om deze te reproduceren of openbaar te maken.

Voorts is een fonogram van een vertolking te onderscheiden van die vertolking zelf [...]. Gewoonlijk wordt eerst een aantal opnamen gemaakt, waaruit vervolgens via een proces van 'mixen' en 'editen' een master - vroeger analoog op band, tegenwoordig meestal een digitaal bestand - wordt gemaakt met het voor de productie van de eigenlijke cd's e.d. bestemde fonogram. Op zijn beurt moet het fonogram worden onderscheiden van de band, plaat etc. waarop het is vastgelegd.

Alleen de producent heeft het recht om het fonogram of de eerste vastlegging van de film volgens ongeacht welk procede aan het publiek mede te delen. De rechten van de producenten van fonogrammen of van eerste vastleggingen van films vervallen vijftig jaar na de vastlegging.

Op grond van het WIPO verdrag inzake Uitvoeringen en Fonogrammen dienen fonogrammenproducenten en uitvoerende kunstenaars eveneens een exclusief "beschikbaarstellingsrecht" te krijgen.

Op het apparaat zit tevens een ECG-module en er kunnen fonogrammen gemaakt worden van abnormale hartgeluiden, zogenaamde bijruisen (souffle). Bij een fonogram wordt een grafiek van het bijgeruis (souffle) gemaakt en over het ECG gelegd zodat men kan zien in welk deel van de hartslagcyclus het geruis ontstaat.

Voor een beoordeling van de kleppen kan men luisteren met een stethoscoop of een fonogram maken, en voor een beoordeling van de kamercontractie en de klepbewegingen is een echo-onderzoek een zeer geschikte methode.

Een zgn. fonogram: een geschreven karakter voor een spraakklank, of te wel een grafeem voor een foneem.

Woordschrift: de stap van logogram naar fonogram wordt gezet als het iconische teken voor woord A ook gebruikt wordt om een woord B met een totaal andere betekenis te representeren als dat woord B hetzelfde klinkt als woord A (bv. bij). De grafische tekens stellen niet langer betekenissen voor, maar klanken.

Bij het hiërogliefenschrift wordt elk woord, morfeem (deel van een woord met eigen betekenis) of klank uitgebeeld door een pictogram [...]. Bij de logogrammen verwijst het uiterlijk van de vorm naar het begrip wat ermee wordt bedoeld [...]. Bij de fonogrammen wordt puur de klank aangeduid [...]. De logografische en fonografische tekens werden door elkaar gebruikt. Om verwarring te voorkomen werden aparte tekens ingevoerd. Zo bestonden er tekens die aangaven dat het volgende teken opgevat moest worden als fonogram.

Fonetische complementen worden o.a. gebruikt om aan te geven dat het aangevulde meerletterteken een klankteken (fonogram) is, en geen beeldteken (of ideogram).