kabbala 1.0
(religie, mystiek en mythologie)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Kabbala…
is een leer
- [Herkomst of oorsprong] is van joodse oorsprong
- [Tijd] ontwikkelde zich vooral in de middeleeuwen
- [Onstoffelijke inhoud] betreft mystiek-wijsgerige inzichten over God, schepping en zeden en een magisch-esoterische leer over de ziel, het leven na de dood, het verrichten van wonderen enz.
Algemene voorbeelden
De kabbala heeft betekenis gehad voor de getallensymboliek, zoals die zich verder ontwikkelde: één is God (de ene of het ene); twee is zijn openbaring in tegenstellingen; drie de daarover zegevierende geest; vier de natuur; zeven en twaalf zijn (afgeleid van drie en vier) heilige getallen. Enzovoort. De kabbala ziet overigens in het heelal een vaste orde, God is meer logos dan willekeur, en het wezen van de kabbala verstaat zich beter met het pantheïsme of deïsme (God als oernatuur, God als schepper van de wetten van natuur en geest) dan met het kerkelijke theïsme.
In het Tibetaanse boeddhisme staat het hart voor wijsheid. In de kabbala voor schoonheid. In elke oude meditatietraditie is het hart een bijzonder orgaan.
Anagrammen speelden een belangrijke rol in de middeleeuwse filosofische leer van kabbala, die beweerde dat er een relatie bestond tussen de anagrammen en het karakter of het lot van de personen van wier namen de anagrammen gevormd werden.