kindertal

Het aantal geboorten en het gemiddeld kindertal per vrouw nemen af, de leeftijd bij de geboorte van het eerste kind stijgt tot 29 jaar.

'Zelfs in Afrika, waar nog geen grote resultaten van programma's voor gezinsplanning werden verwacht, is het kindertal duidelijk afgenomen, enkele landen bezuiden de Sahara uitgezonderd.'

Het aantal huwelijken is sterk verminderd - hoewel er sinds 1995 weer een stijging zichtbaar is - en men trouwt op latere leeftijd. Onder andere daardoor stijgt de leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen en daalt het gemiddeld kindertal.

Allochtone vrouwen krijgen nog steeds meer kinderen dan autochtone vrouwen, maar ook hun kindertal daalt.

De slavenpopulatie als zodanig was niet in staat zichzelf door natuurlijke aanwas in stand te houden; daarvoor was het kindertal veel te gering.

Het kindertal liep terug waardoor het aantal scholen afnam en om vandalisme en verval van leegstaande scholen tegen te gaan besloot de Deelgemeente toen lokalen beschikbaar te stellen aan verenigingen die daarvoor belangstelling hadden en die waren er genoeg want voor betrekkelijk weinig geld kon de vereniging een lokaal huren.

Zodra de welvaart stijgt in een land, iets wat bijna altijd gepaard gaat met verwestersing van waarden, zakt het kindertal automatisch.

Aan het begin van de twintigste eeuw was het kindertal in Nederland weliswaar hoog, maar dat gold ook voor de leeftijd waarop men voor het eerst kinderen kreeg.

Bij Turken en Marokkanen zijn er naar verhouding weinig eenoudergezinnen en ongehuwde paren met kinderen en is het kindertal naar verhouding hoog; onder Surinamers en Antillianen valt juist het hoge percentage eenoudergezinnen op.

De schaalvergrotingsoperatie. Toerusting en bereikbaarheid moest aan die ontwikkeling een einde maken; een operatie die, naar achteraf zou blijken, juist werd ingezet op het moment dat het kindertal weer ging toenemen. Dalende leerlingenaantallen brachten ook een verminderde vraag naar onderwijzend personeel met zich mee.

Gaan de Chinese autoriteiten van geheel andere geboortencijfers uit dan Feeney en Jianhua? Zo ja, welke cijfers zijn dat dan? Beantwoording van deze vragen is van groot belang. Want als het kindertal nu al onder het 'vervangingsniveau' ligt en 1,5 à 1,6 miljard inwoners het nieuwe streefdoel is, dan zou het één-kind-beleid vandaag al afgeschaft kunnen worden.

De Europese bevolking heeft het laagste vruchtbaarheidsniveau en het laagste sterftecijfer ter wereld. In Nederland, Groot-Brittannië, Frankrijk, België en het westelijk deel van Duitsland ligt het gemiddeld kindertal per vrouw tussen de 1,5 en 1,6.

Het kindertal in Europa schommelt inmiddels rond anderhalf kind per vrouw, zodat de bevolking voor het eerst in de geschiedenis zal gaan krimpen.

De gereformeerden zijn binnen Nederland de enige herkenbare groep met een houdbaar kindertal. De rest van de oorspronkelijke bevolking heeft een kindertal die onder de vervangingsfactor zit van 2,1 kind per vrouw, soms ver daaronder.

Sinds de jaren negentig lijkt het gemiddelde kindertal in Nederland zich te stabiliseren op 1,5 à 1,6 kind per vrouw.

De politiek zweeg plots in alle talen en sprak slechts over vergrijzing en de onbetaalbaarheid van de AOW, met name voor diegenen die zich zo braaf hielden aan 2,2 kind per gezin. Wat mij blijft intrigeren is wat precies deze kentering heeft veroorzaakt. Was het de subtiele invloed van de confessionele partijen, was het het toenemend individualisme en/of egocentriciteit ('Ik bepaal zelf mijn kindertal wel')?

Met name opvattingen over de taakverdeling tussen man en vrouw spelen een belangrijke rol, omdat dit het kindertal beïnvloedt.

Gevraagd naar hun beweegredenen om het kindertal te beperken, noemen mensen in andere landen nog wel eens hun veeleisende beroep, of de woningnood.

Behalve bij orthodox-christelijke en katholieke gezinnen, waar geboortebeperking op godsdienstige gronden werd afgewezen, probeerde men het kindertal te beperken.

De verschillen tussen autochtone en niet-westerse allochtone kindertallen nemen [...] af.

Bovendien zal het effect mogelijk een nog snellere groei van de allochtone bevolking zijn, terwijl emancipatie en integratie gepaard gaan met een beheerst kindertal, dus een goede geboorteregeling.

In landen met een minder hoog welvaartsniveau is het altijd nog verstandiger te investeren in een behoorlijk kindertal dan je lot in handen te leggen van een overheid, waarvan je nooit helemaal zeker bent of die haar beloften wel kan nakomen.

Het aantal huwelijken is sterk verminderd - hoewel er sinds 1995 weer een stijging zichtbaar is - en men trouwt op latere leeftijd. Onder andere daardoor stijgt de leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen en daalt het gemiddeld kindertal.

Als maatstaf voor het gemiddelde kindertal wordt doorgaans de zogenaamde 'total fertility rate' (TFR) berekend. De hoogte van de TFR hangt af van veranderingen in het gemiddelde kindertal van vrouwen in opeenvolgende generaties (de zogenaamde cohortvruchtbaarheid) en van veranderingen in de leeftijd waarop vrouwen kinderen krijgen.

Vrouwen die op de Nederlandse Antillen, Aruba of in Suriname zijn geboren, krijgen gemiddeld iets meer kinderen dan in Nederland geboren vrouwen. Voor vrouwen die in Marokko of Turkije zijn geboren, ligt het gemiddelde kindertal nog steeds beduidend hoger.

In dorpen waren de fondsen voor het onderhoud van het kerkgebouw en de armen vaak samen in handen van de kerkmeesters, in steden functioneerden aparte colleges van kerkmeesters en huiszittenmeesters. De laatsten zorgden voor de armen die zelfstandig woonden maar door ziekte, gebreken, ouderdom of een groot kindertal niet voldoende konden verdienen om van rond te komen.

Door het grote kindertal hadden zij, de Erensen, een aantal kamers beschikbaar zodat er gemakkelijk logees konden meeprofiteren van de ruimte.

Grote kindertallen komen voor waar het inkomen laag is; waar het bestuur zwak is; waar onderwijs onbereikbaar is voor veel meisjes en vrouwen; waar meisjes heel jong trouwen; waar gezondheidssystemen gebrekkig zijn, zodat vrouwen onvoldoende zijn geïnformeerd over hun 'seksuele en reproductieve rechten' en niet krijgen wat ze nodig hebben om te kunnen kiezen voor een kleiner gezin. Al deze problemen zijn het grootst in het armste continent.

Vanuit het standpunt van het Vaticaan is een groot katholiek kindertal [...] dienstig in de strijd tegen de protestante sekten in Latijns-Amerika, en tegen de opmars van de islamieten in Europa, Afrika en Azië.

Het katholieke Zuid Limburg bijvoorbeeld, ooit goed voor hoge kindertallen, heeft een vruchtbaarheidscijfer van rond de 1,3. Dit gebied zal dus een derde van haar bevolking verliezen binnen een generatie.

Belgen verouderen nog sneller. Hoger kindertal per vrouw onvoldoende om geboortes op te krikken.

Wat verklaart de hogere kindertallen onder de gereformeerden? Hoe komt het dat zij zich wel vermeerderen, waar de anderen het laten afweten?

Op de vraag wat het ideale kindertal is, antwoordt 54 procent: geen, één of twee.

Vanuit het standpunt van het Vaticaan is een groot katholiek kindertal [...] dienstig in de strijd tegen de protestante sekten in Latijns-Amerika, en tegen de opmars van de islamieten in Europa, Afrika en Azië.

De WRR verwacht dat het aantal beschikbare uren zorg voor een 75 plusser gedaald zal zijn van gemiddeld 21,2 uur per week in 1975 tot gemiddeld 10,8 uur per week in 2020. De daling tot 2020 wordt in de hand gewerkt door een afnemend kindertal en een groeiend aantal kinderloze gezinnen (de zorg kan met minder broers en zussen worden gedeeld).

In Slotermeer [...] is het groeiend kindertal afkomstig van niet-westerse Amsterdammers.

Ik begrijp dat de bijkomende kosten van ieder extra kind gemiddeld telkens lager zijn, maar in ons voorstel hielden we juist rekening met de vrij besteedbare ruimte van gezinnen, die volgens het NIBUD wel afneemt bij toenemend kindertal.

Voor hoogopgeleide vrouwen die op het moment van interview niet samenwoonden, is het verwachte kindertal het laagst.

Het kindertal in Europa schommelt inmiddels rond anderhalf kind per vrouw, zodat de bevolking voor het eerst in de geschiedenis zal gaan krimpen.

Sinds de jaren negentig lijkt het gemiddelde kindertal in Nederland zich te stabiliseren op 1,5 à 1,6 kind per vrouw.

Aan het begin van de twintigste eeuw was het kindertal in Nederland weliswaar hoog, maar dat gold ook voor de leeftijd waarop men voor het eerst kinderen kreeg.

Wat verklaart de hogere kindertallen onder de gereformeerden? Hoe komt het dat zij zich wel vermeerderen, waar de anderen het laten afweten?

Bij jongeren tot 20 jaar valt vooral het grotere aandeel niet-westerse allochtonen in 2009 op (16,1%). Dit komt niet door een snellere groei, maar door een hogere aanvangspositie in 1997 (13,2%). Het relatief grote aandeel bij jongeren wordt regelmatig in verband gebracht met hogere kindertallen onder niet-westerse allochtone moeders.

Ook andere landen kenden zo'n geboortepiek, maar Nederland was uitzonderlijk doordat het hoge geboorteniveau aanhield tot 1970. De daarop volgende daling van het geboortecijfer was in Nederland scherper dan in de meeste andere landen van Europa. Het aantal geboorten liep terug van ruim 18 per 1.000 inwoners in 1970 naar 12 per 1.000 in 1977. Het gemiddeld kindertal per vrouw daalde tot 1,5.

Het aantal geboorten en het gemiddeld kindertal per vrouw nemen af, de leeftijd bij de geboorte van het eerste kind stijgt tot 29 jaar.

Als maatstaf voor het gemiddelde kindertal wordt doorgaans de zogenaamde 'total fertility rate' (TFR) berekend. De hoogte van de TFR hangt af van veranderingen in het gemiddelde kindertal van vrouwen in opeenvolgende generaties (de zogenaamde cohortvruchtbaarheid) en van veranderingen in de leeftijd waarop vrouwen kinderen krijgen.

Met een gemiddeld kindertal van 1,75 ligt de vruchtbaarheid namelijk op een niveau, waarmee huidige en toekomstige generaties zichzelf niet vervangen.

In landen met een minder hoog welvaartsniveau is het altijd nog verstandiger te investeren in een behoorlijk kindertal dan je lot in handen te leggen van een overheid, waarvan je nooit helemaal zeker bent of die haar beloften wel kan nakomen.

In gezinnen met een kindertal van drie wordt dikwijls het volgende beeld aangetroffen: De ouders schenken altijd veel belangstelling en tijd aan de eerste boreling, de jongste (vaak een nakomertje) krijgt veel aandacht omdat de andere twee al redelijk op eigen benen kunnen staan.

In de loop van zes generaties, door de schrijfster tamelijk willekeurig in de afgelopen 120 jaar aangebracht, openbaren zich steeds meer protesten tegen de dwingende voorschriften over beroepskeuze, partnerkeuze, kindertal en omgang met de buitenwereld die zowel Hindoeïsme als islam de vrouwen voorschrijven.

De gesignaleerde stijging van het aantal eenpersoonshuishoudens, toename van het aantal eenoudergezinnen en daling van het kindertal resulteerden in een inkrimping van de gemiddelde huishoudensomvang.

Na de Tweede Wereldoorlog volgde een opmerkelijke triomftocht van het huwelijk die gepaard ging met een forse stijging van het kindertal. Maar de vrouwen die in de jaren zestig werden geboren, lieten het daarna weer afweten.

De politiek zweeg plots in alle talen en sprak slechts over vergrijzing en de onbetaalbaarheid van de AOW, met name voor diegenen die zich zo braaf hielden aan 2,2 kind per gezin. Wat mij blijft intrigeren is wat precies deze kentering heeft veroorzaakt. Was het de subtiele invloed van de confessionele partijen, was het het toenemend individualisme en/of egocentriciteit ('Ik bepaal zelf mijn kindertal wel')?

Deze man, die er op het seminarie een lichamelijke homoseksuele relatie op na houdt (die hij - de zoon - achteraf als een vorm van incest bestempelt), waarbij de zoon ook de moeder hielp (sic!), wordt tijdens een stage in een parochie ook maar even verliefd op de eerste de beste vrouwelijke parochiaan, moeder van drie kinderen! Deze vrouw moet dus, gezien haar kindertal, aanmerkelijk ouder zijn geweest. Een nieuwe Moeke wellicht?

De idealen zijn tot op de draad versleten. Over menselijke waardigheid, vrienden, zullen we het al niet eens meer hebben. Maar zelfs de eenvoudige zaken van gevoel en verstand, zoals respekt voor iemands prestaties, al was het maar voor zijn ouderdom, haar kindertal, kan alleen nog maar in ekonomische termen uitgedrukt worden.

Allochtone vrouwen krijgen nog steeds meer kinderen dan autochtone vrouwen, maar ook hun kindertal daalt.

Over de werklozen hebben we in feite niet zo heel veel statistische informatie: we kennen hun geslacht, scholing, statuut (gezinshoofd, alleenstaand, samenwonend) en of ze al dan niet meer dan 1 jaar werkloos zijn. We weten niet: hun feitelijke huishoudelijke situatie en kindertal, de andere inkomsten van het huishouden, hun feitelijke arbeidsbereidheid, hun arbeidsverleden, de reden van hun werkloosheid.

Bij Monika's ouders was het geen vrije keus dat hun kindertal tot één beperkt bleef, zoals bij de mijne.