monogamie

De nieuwe dictators waren opgestaan. De generatie provo, leve de revolutie en schoppen tegen heilige huisjes. De hervorming van de maatschappij, volgens de nieuwe norm. Onze norm wel te verstaan, met nieuwe wetten en machtsstructuren. De monogamie werd afgeschaft, evenals het geloof. Jaloezie was voor de zwakkeren en werd veracht. We brachten de zomers door op naaktcampings.

En monogamie is een van de onontkoombare idealen, met monogamie worden we grootgebracht. Zo hoort het (en als je er anders over denkt loop je het risico niet gelukkig te worden): in die ene (man), in dat (met mannelijkheid uitgeruste) wezen van de andere sekse dat je dus maar half begrijpt (maar is dat het niet juist wat het zo spannend maakt?) daarin ligt je identiteit en je geluk. Met hem is het daarentegen een klein beetje anders gesteld. Statistieken [...] vermelden dat de meeste mannen er niet aan denken hun vrouw levenslang trouw te zijn.

De monogamie wordt in de koran aanbevolen. In de praktijk zijn de meeste islamieten monogaam. De koran staat wel toe een tweede vrouw te nemen als men haar hetzelfde kan geven als de eerste en men haar op dezelfde wijze behandelt. Dit kan gaan tot maximaal vier officiële echtgenoten en een onbeperkt aantal bijvrouwen. Oorspronkelijk wilde men hiervoor de weduwen bescherming geven in de door oorlog geteisterde gebieden. Thans komen deze gebruiken in Marokko of Turkije praktisch niet meer voor.

Het in pornografie geleverde beeld van het geslachtsleven en de zonder partner ontstane opwinding, vormen een bedreiging voor de monogamie. Bovendien verspreidt pornografie de indruk dat de sociale omgeving een ondergeschikte positie bekleedt in vergelijking met de individuele genoegens. In pornografie wordt seksualiteit immers losgekoppeld van een sociaal aanvaarde en duurzame vorm van gehechtheid.