niet-aanvalsverdrag

Zondag trachtten diverse ministers van buitenlandse zaken van EU-landen Rusland gerust te stellen met de verzekering dat er speciale consultatiemechanismen tussen Rusland en de NAVO komen en dat ook een wederzijds niet-aanvalsverdrag kan worden gesloten.

Stalin had eveneens zijn voordeel opgedaan door in april 1941 een niet-aanvalsverdrag te ondertekenen met Japan zodat ze geen aanval zouden moeten vrezen via hun rechterflank.

Door de moeizame onderhandelingen met de westerse mogendheden koos Stalin voor Duitsland en in 1939 werd een niet-aanvalsverdrag overeengekomen, het beruchte Molotov-Ribbentrop Pact.

Ribbentrop zelf had aan de wieg van de goede relatie gestaan. Op 23 augustus 1939 had hij met zijn Sovjet-collega Molotov in Moskou een niet-aanvalsverdrag gesloten.

Zondag trachtten diverse ministers van buitenlandse zaken van EU-landen Rusland gerust te stellen met de verzekering dat er speciale consultatiemechanismen tussen Rusland en de NAVO komen en dat ook een wederzijds niet-aanvalsverdrag kan worden gesloten.

Stalin had eveneens zijn voordeel opgedaan door in april 1941 een niet-aanvalsverdrag te ondertekenen met Japan zodat ze geen aanval zouden moeten vrezen via hun rechterflank.

Rusland, dat aan elk der drie landen grenst, moet niet nodeloos geïrriteerd worden. Een niet-aanvalsverdrag tussen Navo en de Russische federatie zou op korte termijn m.i. meer perspektieven kunnen bieden.

Het portret dat Sartre van zichzelf in deze dagboeken schetst, is niet gewichtig of zwaarmoedig, maar heeft wel iets heel ongrijpbaars. [...]. Zo noteert hij bijvoorbeeld op 21 oktober 1939 dat hij wel enige voldoening voelt over de manier waarop de Franse Communistische Partij door het niet-aanvalsverdrag tussen Hitler en Stalin in de problemen is geraakt.

Wie ook in het niet-aanvalsverdrag van augustus 1939 geloofde was Stalin. Ondanks allerlei waarschuwingen deed hij het uiterste om Duitsland niet te 'provoceren'.

Tijdens de informele bijeenkomst van de EU-ministers van buitenlandse zaken in Carcassonne vorige maand verraste Juppé zijn collega's met het voorstel de weerstand van Rusland tegen uitbreiding van de NAVO te breken met een niet-aanvalsverdrag.

Nadat Rusland eind vorig jaar per verrassing weigerde een Partnerschap voor de Vrede plus met de NAVO te ondertekenen - een akkoord waarin Ruslands speciale positie werd onderstreept - willen de Europeanen het nu proberen met een niet-aanvalsverdrag, overigens een nogal ouderwets diplomatiek instrument dat in de praktijk dikwijls tot averechtse gevolgen heeft geleid.

In de kwestie-Bosnië stelt de Russische diplomatie zich op tegenover de Westerse landen, en in Tsjetsjenië laat Moskou zich bijzonder weinig gelegen liggen aan de afspraken die de afgelopen jaren over vrede en veiligheid met het Westen zijn gemaakt. De EU heeft eerder dan ook onderhandelingen over nadere economische betrekkingen opgeschort. Het Europese aanbod van dit weekeinde om met een niet-aanvalsverdrag de bijzondere status van Rusland te erkennen, moet tegen die achtergrond worden beoordeeld.

Een niet-aanvalsverdrag of -pact (waaraan de Duitsers de voorkeur geven) is paradoxaal genoeg naar zijn aard een erkenning van de mogelijkheid van een aanval.