oorlogsgeneratie

Het duurt noch enkele decennia en dan zijn de oorlogsgeneraties bijna verdwenen. Op dodenherdenking als bevrijdingsfestival zijn dan geen getuigen meer van oorlog en bevrijding. Daarmee veranderen beide bijzondere dagen. De oorlogsveteraan bij de dodenherdenking is de realistische schakel naar het verleden dat wordt herdacht. En een bevrijdingsdag zonder het getuigenis van iemand die voor het eerst de vlag weer kon uithangen, is een ander feest.

Wanneer we ervan uitgaan dat de vormende jaren van een individu tussen 15 en 25 jaar liggen, dan kunnen we globaal de volgende generaties onderscheiden: a. de oorlogsgeneratie (1920-1935). Deze generatie heeft als kind of jong volwassene de Tweede Wereldoorlog als alles bepalende ervaring meegemaakt. Velen van deze generatie hebben oorlogstrauma's opgelopen en zullen alles in het werk stellen om een nieuwe oorlog te voorkomen. b. de Koude Oorlogsgeneratie (1935-1945) [...]. c. de protestgeneratie (1945-1955) [...]. d. de verloren generatie (1955-1970) [...]. e. de pragmatische generatie (1970-1980).

Vijf jaar later, in 1985, werd de bevrijding, tot verbazing van de oorlogsgeneratie, massaler gevierd dan ooit tevoren.

Van de Nederlandse chansonnière is net de nieuwe cd Noach uit. De zangeres overleefde de Japanse kampen in Indonesië, haar ouders niet. In eigen land is ze daarmee uitgegroeid tot een spreekbuis van die oorlogsgeneratie die nog dagelijks worstelt met zo'n groot verlies.

Zoals vrijwel de hele oorlogsgeneratie, waartoe ik iedereen reken die de oorlog heeft meegemaakt, hoe klein ook, had ze het motto: niet lullen maar poetsen.