partir c'est mourir un peu 1.0
(taal en taalkunde)
Algemene voorbeelden
Edmond Haraucourt (1857-1941). Nagenoeg iedereen kent de betekenis van het Franse gezegde partir c'est mourir un peu, maar bijna niemand kent nog de bron van die over de hele wereld bekende uitdrukking. Bladerend door en zo nu en dan lezend in een Franse bloemlezing kwam ik het gedicht Rondel de l'adieu (Afscheidsrondeel) tegen van bovengenoemde dichter. Met het schrijven van dat gedicht heeft de Fransman Haraucourt het intussen gevleugeld geworden gezegde in het leven geroepen.
Herinneringen. Vragen, woede. Boosheid. En zo maar, als ik klaar ben die dag, zet ik een CD van Slagerij van Kampen op en draai de nummers keihard af. De dreunende drummers zijn opeens voor mij het symbool van mijn agressie. Zij slaan voor mij plaatsvervangend op de trommels van verdriet. Partir c'est mourir un peu. En natuurlijk blijven de herinneringen, ondanks de vuilniszakken vol verscheurde papieren. Maar toch. Ineens overheerste de pijn weer, terwijl ik aan de andere kant met plezier uitzie naar ons nieuwe huis, naar alles wat we dáár samen nog allemaal zouden kunnen en willen doen.
Zijn onvrede met het reclamewezen was zo hoog opgelopen dat hij onmiddellijk na zijn verkiezing tot Kamerlid afscheid nam met de woorden: Partir, c'est mourir un peu - en dat is precies wat ik u allen toewens.
Toch houdt verlies meer in dan alleen de dood. Verliezen doen we ook door te verlaten en door verlaten te worden, door te veranderen en los te laten. 'Partir, c'est mourir un peu' zeggen de Fransen heel mooi en heel terecht. Elk vertrek en afscheid is een beetje sterven: niet alleen scheidingen, maar ook het bewuste en onbewuste verlies van onze romantische dromen en onmogelijke verwachtingen, van de illusies van vrijheid en macht en van veiligheid en het verlies van ons jonge zelf dat zich onkwetsbaar waande. Verlies hoort bij het leven en is universeel, onvermijdelijk en onverbiddelijk.
Opnieuw was en is alles weer dubbel. En huilden we die avond samen om alles waar we afscheid van moesten nemen. "Partir c'est mourir un peu", vertrekken is een klein beetje sterven, zegt een Frans gezegde.
En remise blijft gewoon 1-1. Met deze puntentelling, die we al kennen in het voetbal en andere sporten, worden grootmeesterremises onaantrekkelijk gemaakt. Ga maar na: als de spelers A en B snel remise geven (1-1), terwijl de partij tussen hun concurrenten C en D in een overwinning voor een van beiden eindigt, dan hebben A en B samen 2 punten verdeeld, terwijl aan het andere bord 3 punten zijn uitgedeeld. Met een variant op 'partir, c'est mourir un peu': remise wordt op die manier 'een beetje verliezen'.
Niet dat ik het moeilijk heb om met roken te stoppen, maar: 'Partir, c'est mourir un peu.'
partir c'est mourir un peu 1.1
(taal en taalkunde)
Algemene voorbeelden
Ze toonde Clemens trots haar impressie, een gestalte van houtskool die wijdbeens op een stoel zat. Tussen zijn dijen had ze een soort heksenneus getekend. Clemens klapte flauw in zijn handen en zei: 'L'art, c'est mourir un peu.'
Het ziet er naar uit, dat de man zijn einde voelde naderen en dat hij daar met enige humor heeft willen op inspelen. Erg geslaagd kun je zijn poging niet noemen, evenmin als de versvorm die niet helemaal beantwoordt aan de regels van het rijmspel: Dit ongodsdienstig Adieu. Klinkt voor sommigen mogelijk wat sneu. Maar ga nu niet treuren. Het moet toch gebeuren. Want "Mourir c'est partir un peu". De laatste regel is een variante op een oude bekende zegswijze.
Ingrid van Kessel zei dat de CVP-fractie erg kritisch staat tegen de verruiming van het begrip noodsituatie; het gevaar bestaat dat abortus als een post-contraceptief middel beschouwd gaat worden. "Mourir c'est partir un peu".