queer

In het rumoer maakte ik kennis met de drie vrienden die mijn vader had uitgenodigd: Tony, een goedlachse, gezette zakenman uit Washington en dus, zo vermoedde ik, lid van dezelfde nudistenclub als mijn vader; Max, een intellectueel uitziende schrijver van misdaadromans, voor wie ik, siste mijn vader me toe, een beetje moest uitkijken omdat hij queer was, en die ik dus, zonder precies te weten waarom, met enige argwaan bejegende, en Tosho, de voormalige attaché in Berlijn, een vriendelijk ogende grijsaard met wie ik uit nieuwsgierigheid een gesprekje aanknoopte.

Het is dus wachten op het moment, waarop een flikkertheologisch beschouwde kerk op de roze golven nu eens niet wel zou varen, maar gewoon schipbreuk zou lijden. [...]. Dat laatste leidt ertoe dat het kritische potentieel, dat oorspronkelijk in die resultaten lag vervat, gecensureerd en monddood gemaakt wordt, om als opstap te dienen naar een pseudoprobleem (je bekeren tot een gemoderniseerd christendom): een probleem dat met homo/lesbische emancipatie even nauw samenhangt als wanneer homo's en lesbo's in staat zouden blijken goed te schaken, te dammen of of roeien. Kritiek op theologische methoden is echter, zoals zo vaak als je met christenen en theologen argumenteert, aan dovemansoren gericht. Je blijft bij een boek als dit zitten met de vraag, wat nu eigenlijk de ergste vorm van pseudowetenschap is: queer theory (die alles wat niet queer is excommuniceert) of theologie (die zich achter onweerlegbare principes verschanst).

Het gebruik ervan door een deel van de homobeweging, eerst in de V.S., later in Europa is de toe-eigening van een scheldwoord, een "geuzennaam". Een geuzennaam die werd gepikt van de homofoben en werd omgevormd tot een werktuig van positieve identificatie. De term queer gebruiken, is je herinneren hoe je door de rest van de wereld bekeken wordt. Het is een manier om te bevestigen dat we geen "charmante en zo geraffineerde mensen" zijn die er genoegen mee nemen om discreet te leven en niemand te choqueren.

"Ik zag mensen die niet alleen heel uitgesproken waren, maar ook politiek en activistisch stelling namen. Queerness is een radicale strijd tegen de heteronormativiteit van de samenleving. Maar het gaat ook over bewustzijn van een strijd die niet alleen over jou gaat. Bijvoorbeeld tegen de bio-industrie, islamofobie, hiv-stigma en zelfs tegen monogamie tussen twee mensen als enige juiste relatievorm. Die solidariteit is ook hoe ik queer interpreteer."

"Zelf thematiseer ik mijn geaardheid lang niet altijd in mijn werk. Soms wel. Mijn autofictionele roman Nachtouders gaat bijvoorbeeld over niet-biologisch ouderschap bij een vrouwenstel. In Eeuwige Roem schrijf ik over aantrekkingskracht tussen twee vrouwen, maar zonder dat het expliciet queer wordt.

Zeggen dat je queer bent, betekent dat je je afzet tegen de automatische pijltjes tussen sekse, genderidentiteit, genderexpressie en seksueel verlangen. Het betekent dat je je afzet tegen traditionele genderrollen en dat je je afzet tegen seksualiteiten als tegengesteld.

"Eén van de belangrijke kwesties voor transjongens is om erkend te worden als man en ook al identificeren velen van ons zich met queer, we zien onszelf niet als genderqueer of genderfluid".

Lesbische romans veroveren de letteren, maar waar blijven de queers van kleur?