stinkerd

Vroeger kochten de rijken zich nog wel eens een graf onder de vloer van een kerk. Deze mensen werden dan ook door het volk "rijke stinkerds" genoemd, omdat bij warm weer hun geuren door de kerk verspreid raakten.

'Ze zouden de deur uitvliegen als warme broodjes. Ze zouden ze van mijn ezel halen. Een marine, kom dat is nu toch het onnozelste wat bestaat, wat aarde of rotsen of strand, en een zee, met eventueel een vogel of een bootje. En al die rijke stinkerds die een appartement bezitten met uitzicht op zee willen daar een marine hangen.'

Die Bokma heeft zich de hele bezetting gedrukt, is 'm in het laatste oorlogsjaar gesmeerd naar Parijs, waar een van z'n zusters met een rijke stinkerd getrouwd was en ze goed te vreten hadden.

Door weinig slaap, slechts een hap tussendoor, door de aanslag die het slingerend, rollend en stampend schip op het lichaam had gepleegd en door het in de stinkerd zitten omtrent een dreigend tekort aan bunkers en zoetwater, waren we bekaf.

Eindelijk kwam Sjon weer naar buiten, met een recept en nog een doosje in zijn handen. 'Gelukkig!' zei Beppie, en aan haar toon kon ik merken, dat ze ook in d'r stinkerd gezeten had.