toccata 1.0
(muziek)
instrumentaal muziekstuk, meestal voor klavier of orgel, dat wordt gekenmerkt door
een vrije vorm en een vrij snel tempo, en dat meestal een virtuoos karakter heeft
Wanneer heet woord gebruikt wordt als onderdeel van de naam van een muziekstuk, wordt
het ook wel met een hoofdletter geschreven.
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een toccata…
is een muziekstuk
- [Vorm] heeft een vrije vorm
- [Doel of bestemming] dient onder andere om de virtuositeit van de speler te etaleren
- [Herkomst of oorsprong] stamt uit de vroege barokmuziek
- [Snelheid of tempo] heeft meestal een vrij hoog tempo
- [Instrument] is meestal bestemd voor orgel of voor een ander klavierinstrument
Algemene voorbeelden
Op het koororgel zal Mar Bruinzeel een ééndelige sonate van Cimarosa spelen om te besluiten met een populaire toccata van Theodor Dubois.
Rinaldo Alessandrini was te gespannen, zijn toccata's misten dat vanzelfsprekende rubato, maar hij nam revanche in kruidige werken van Picchi, Merula en Storace.
Bach stond zover boven alle anderen als de hemel boven de aarde [...]. Ik zette in met het beroemde jeugdwerk, de Toccata en Fuga in Re-klein [...]. Daarna volgden de Dorische Toccata en de Fantasie in Sol-groot.