urineverlies 1.0
Semagram (extra betekenisinformatie)
Urineverlies…
is een toestand
- [Oorzaak] kan ontstaan door een aandoening aan bv. de blaas, prostaat, sluitspier e.d., kan optreden bij bv. een epileptische aanval, kan tijdens de zwangerschap ontstaan (de zogeheten zwangerschapsincontinentie) of kan plaatsvinden bij een fysieke inspanning of plotselinge reactie, zoals niezen, in de lach schieten e.d. (de zogeheten stressincontinentie)
- [Eigenschap of hoedanigheid algemeen] bestaat uit het onvrijwillig verlies van urine
- [Waardering] wordt als zeer ongewenst beschouwd en vaak gezien als een taboe
Algemene voorbeelden
Urineverlies. De behandeling van incontinentie is ook sterk afhankelijk van de oorzaak. Als het veroorzaakt wordt door een zeer gevoelige blaas (de patiënt moet dan ook meestal erg vaak plassen en kan de urine dan soms niet meer ophouden), dan is een behandeling met medicijnen, die de blaas wat rustiger maken, vaak de beste oplossing. Als het probleem schuilt in een slappe sluitspier, dan is er een keuze. Ofwel oefentherapie, al of niet onder begeleiding van de fysiotherapeut, dat tot doel heeft om de sluitspier sterker te maken [...]. Veel patiënten kiezen echter toch voor de operatie.
Urineverliezen kunnen zich uitbreiden na de bevalling als gevolg van de verzwakking van de bekkenbodem, zodat bij deze gelegenheid uw kegel-oefeningen ook uw bondgenoten zullen zijn, die tijdens de zwangerschap en ook na de bevalling kunnen worden uitgevoerd.
Sommige medicamenten remmen de speekselproductie sterk. Bekende remmers zijn middelen in gebruik tegen depressies, bij te hoge bloeddruk of bij urineverlies.
Tevens kan een dergelijke prostaatoperatie leiden tot impotentie of, gelukkig niet zo vaak, tot urineverlies (incontinentie).
Bejaarden die niet onverdienstelijk paardreden, dagelijks honderd baantjes zwommen of, niet gehinderd door ademnood of urineverlies, fietstochten langs de Loire maakten.
Bij een bekkenbodemplastiek wordt de ingang van de schede vernauwd om de bekkenbodem meer stevigheid te geven [...]. Ook na een geslaagde operatie kunnen jaren later opnieuw klachten ontstaan. Dit komt omdat bij een operatie de oorzaak van de verzakking of van het urineverlies niet wordt weggenomen. De gynaecoloog herstelt alleen de bekkenbodem.
Training van de bekkenbodemspieren is de eerste vorm van therapie die vaak wordt toegepast bij stress-incontinentie. Helpt dat niet, of onvoldoende dan was er tot voor kort eigenlijk maar één oplossing: opereren [...]. Bemelmans: "Dat betekent echter een operatie waarvoor een ziekenhuisopname en narcose nodig zijn. Veel vrouwen passen daarvoor en nemen het ongerief van het urineverlies voor lief."
De symptomen die men bij prostaatvergroting zou kunnen hebben zijn: een zwakke urinestraal, veel aandrang en steeds kleine hoeveelheden moeten plassen, soms het gevoel op een bal te zitten, heel soms urineverlies. Indien sprake is van prostaatontsteking zult u echt ziek zijn, koorts en pijn in en rondom de basis van de penis voelen.
Op het moment van het consult in november '98 (hij is dan 7 jaar oud) zijn de navolgende symptomen aanwezig. 24 uur per dag urineverlies. Urine druppelt de hele dag naar buiten. Als hij wil plassen op de WC moet er erg hard op de zijkanten van de buik gedrukt worden. Vervolgens wordt een dun straaltje gecreëerd.
Veel patiënten overleefden de ingreep dan ook niet of bleven na de operatie incontinent (voortdurend urineverlies) of kregen een fistel (er ontstond een gaatje naast de anus waaruit voortdurend urine druppelde).
Combinatiemogelijkheden
als subject bij een werkwoord
- optreden
Wanneer het urineverlies voornamelijk optreedt tijdens een fysieke inspanning, lachen of niezen dan spreken we van stressincontinentie.
Een grote aanval is natuurlijk altijd vervelend voor de betrokkene, zeker als daarbij urineverlies of braken optreedt.
Anderzijds kan het zijn dat de blaas als het ware té actief is, of té gevoelig, waardoor sommige mensen heel vaak moeten plassen of zelfs urine verliezen. Of de sluitspier van de blaas is te slap, waardoor eveneens urineverlies (incontinentie) kan optreden.
"We spreken van stress-incontinentie als urineverlies optreedt in situaties waarin de buikspieren worden aangespannen. Bijvoorbeeld bij tillen, traplopen, een partijtje tennis, of plotseling in de lach schieten."
Een typisch voorbeeld van schokken en stuipen is de volledige epileptische aanval. Daarin zijn verschillende fasen te onderkennen [...]. In de derde fase maken de ledematen, en vooral de armen, schokkende bewegingen. Ook hoofd en hals schokken. Tijdens deze fase wordt de gelaatskleur eerder blauw. Vaak treedt ook urineverlies op.
als object bij een werkwoord
- urineverlies in de hand werken
- urineverlies verergeren
- urineverlies verhelpen
- urineverlies verminderen
- het urineverlies noteren
"Urine-incontinentie valt meestal niet op. Ten eerste doordat het onderwerp nog steeds flink taboe is. Ten tweede doordat de meeste vrouwen het probleem bestrijden door zoveel mogelijk de activiteiten die het urineverlies in de hand werken, te vermijden. Maar dat heeft wel invloed op de kwaliteit van het leven."
Het is nuttig als de patiënt een zogenaamd plasdagboek bijhoudt, waarbij de ingenomen hoeveelheid drank, de geplaste hoeveelheden urine en het urineverlies worden genoteerd (aantal bandjes die per dag in het ondergoed gelegd worden).
Het gebruik van inlegkruisjes is dus een lapmiddel dat het probleem niet oplost. Sterker nog: het kan ongewenst urineverlies verergeren en afscheiding bevorderen.
Bovendien kun je ongewenst urineverlies uitstekend verhelpen door de bekkenbodemspieren te oefenen.
Alhoewel bekkenbodemoperaties soms als doel hebben ongewild urineverlies te verminderen, treedt soms ongewild urineverlies op als complicatie van een verzakkingsoperatie. Het is niet duidelijk waardoor deze complicatie ontstaat, en het is dus ook niet altijd te voorkomen. Het urineverlies is meestal niet ernstig.
met adjectief ervoor
- ernstig urineverlies
In uitzonderingsgevallen ontstaat ernstig urineverlies na een verzakkingsoperatie.
- kleine urineverliezen
Een eenvoudige en effectieve gewoonte tegen kleine urineverliezen.
- ongewenst urineverlies
Hoewel ongewenst urineverlies na de bevalling heel normaal is en meestal vrij snel herstelt, is het voor de meeste vrouwen een schaamte.
In sommige gevallen is ongewenst urineverlies het gevolg van een zich te snel ledigende blaas.
Bovendien kun je ongewenst urineverlies uitstekend verhelpen door de bekkenbodemspieren te oefenen.
- ongewild urineverlies
Ongewild urineverlies is voor mensen die last hebben van incontinentie een groot probleem.
Ongewild urineverlies komt in de zwangerschap regelmatig voor. Het wordt veroorzaakt doordat de sluitpier is verslapt door het zwangerschapshormoon en later in de zwangerschap, doordat de blaas van zijn plaats wordt gedrukt door de groeiende baarmoeder.
Stressincontinentie komt voor bij de helft van de vrouwen die last hebben van ongewild urineverlies.
Bij ongewild urineverlies kunnen, naast estriol, bekkenbodemspieroefeningen zorgdragen voor een goede conditie van de bekkenbodemspieren.
Een bandje om de plasbuis is mogelijk de oplossing voor de grote groep vrouwen die aan stressincontinentie lijdt. De aandoening komt voor bij de helft van de vrouwen die last hebben van ongewild urineverlies, bijvoorbeeld bij tillen, hoesten en bukken.
- onvrijwillig urineverlies
Soms treedt incontinentie (onvrijwillig urineverlies) op, omdat de blaas wordt aangespannen of de sluitspier verslapt.
met substantief ervoor
- een druppel urineverlies
- een druppeltje urineverlies
Vrouwen gebruiken inlegkruisjes voor afscheiding en soms voor een druppeltje urineverlies na het plassen.
Ook een druppel urineverlies kun je voorkomen door goed 'toiletgedrag' of een goede slip.