vitriool 1.0
(verouderend)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Vitriool…
is een zuur; is een vloeistof; is een stof
- [Geur] is reukloos
- [Kleur] is kleurloos
- [Samenstelling] bestaat uit twee atomen waterstof, een atoom zwavel, en vier atomen zuurstof
- [Functie] heeft verschillende toepassingen in de chemische industrie
- [Consistentie] is een olieachtige vloeistof
- [Gebruikswijze] wordt soms misbruikt om mensen mee te verwonden, bv. door het over iemand heen te gooien, of door het iemand in het gezicht te gooien
- [Werking of functionering] is een zeer bijtend zuur, met een vernietigende uitwerking op huid en kleding
Algemene voorbeelden
Zwavelzuur (vitriool) is zeer bijtend en dient met de nodige voorzichtigheid behandeld te worden. Bij het mengen van geconcentreerd zwavelzuur met water, waarbij zeer veel warmte vrijkomt, moet steeds zwavelzuur bij water gegoten worden (nooit andersom wegens het optreden van spatten). Veel organische materialen zoals hout, papier en suiker verkolen in contact met geconcentreerd zwavelzuur.
Het was Mario, een van de bazen in de hoerencafés [...]. Mario gold als 'gevaarlijk' omdat hij de vrouwen die niet voor hem wilden werken of uit het leven wilden stappen, met vitriool en vleeshaken liet bewerken.
Bill schakelt uiteindelijk Richard Ginelli in, een klant van zijn kantoor met criminele connecties. Ginelli tracht de zigeuners te intimideren door hun honden te vergiftigen, hun kamp te beschieten en te dreigen hun kinderen vitriool in het gezicht te gooien.
vitriool 2.0
Betekenisbetrekking
Betrokken betekenissen | 1.0 : 2.0 |
---|
Algemene voorbeelden
Onder mijn schrijvende kennissen waren er twee waar ik voor op mijn hoede was. A. Marja die buiten de letteren Theo Mooy heette, en Jan Arends [...]. Marja's aanvallen bestonden uit hoogst kwalijke practical jokes die zijn slachtoffers dikwijls tot wanhoop brachten. Gruwelijke grappen, altijd vernederingen, want Theo was zeer bedreven in het ontdekken van iemands zwakheden. Het ellendige was nog, dat Theo toch geen rotvent was. Het met geestelijk vitriool gooien vond altijd in literaire kringen plaats.
Hij was een meester in het op flessen trekken. Ik heb veel van zijn persiflagetechniek geleerd. Geen enkel 'gevestigd lichaam' hield stand, wanneer hij er zijn fiooltjes van verminkende vitriool had over uitgestort. In zijn kamer bij de ronde, volgestapelde tafel gezeten, onder de vertinde bol, die alles scheeftrok, leek het me soms de honderd en meer personages uit zijn groot doek, dat een paneel vulde, 'Christus' intrede te Brussel', geen masker meer droegen maar het gezicht kregen van niet meer te herkennen beroemdheden, die hij met het bijtende vocht had bewerkt. Lokale politici kon hij grinnikend in hun hemd zetten.
Wie op straat komt tegen fascisme, moet in een tijdschrift geen pogrom afkondigen tegen auteurs die niet passen in het eigen literaire dogma. Wie tegen verrechtsing is, moet geen columns met boekverbrandingen organiseren. Wie respect voorstaat, moet van vitriool zijn poëtica niet maken. Wie wit de mooiste kleur vindt, houdt niet van stront.
De Roover [...] wijst erop dat Van Ostaijen door de onderwijsmensen vakkundig 'onschadelijk' is gemaakt. Dat iedereen hem kent als de zoetgevooisde dichter van 'Melopee' [...]. Maar dat nauwelijks iemand weet heeft van de onderliggende poëticale opvattingen. Of weet hoe fel hij in zijn grotesken, kritische publikaties en essays van leer trok tegen het toenmalige establishment. Vitriool!