vliegtrombose

Het grootste ongemak voor lange mensen is de beenruimte. In sommige zalen zitten die verplicht wijdbeens, omdat het anders niet past. Zelf heb ik de meeste moeite met de zogeheten 'gemeenschappelijke armleuning': je kunt je armen niet kwijt. De stoelen zijn smal, de armleuningen enkelvoudig en dun. Wil je niet arm in arm met je buurman zitten, dan moet je je handen devoot in de schoot leggen. Dan buigen je schouders naar binnen en vermijd je fysiek contact. Maar dat zit vrij verkrampt. Dat is ook wat vliegreizigers kunnen ervaren: het 'economy class syndroom'. In het theater krijg je geen vliegtrombose, maar er zijn vliegtuigen waarin je comfortabeler zit dan in sommige theaters. Wie niet wil indikken, voert geregeld kinderachtige wedstrijdjes armleuningen claimen.

Vliegtrombose: meer bewegen. Trombose als gevolg van lange afstands-vluchten is eerder een gevolg van een langdurig gebrek aan beweging dan van te weinig ruimte of een verkeerde houding. Dat is een voorlopige conclusie van de Europese Commissie. Eerder al was aan luchtvaartmaatschappijen gevraagd aandacht te schenken aan de relatie tussen trombose en lange vluchten. Ook de Wereld Gezondheids Organisatie doet onderzoek naar de precieze oorzaken van het fenomeen.