welven

Hij streelde, zoals iedere avond, zijn glanzende schouders, de bicepsen die zich welfden onder de huid van zijn bovenarmen. Hij zoog langzaam enkele liters lucht naar binnen en keek vol welbehagen naar zijn als een ballon opzwellende torso.

Ik begrijp niet hoe ik tot nu toe over de rotanstoel heb kunnen heen kijken [...]. Hij heeft een hoge, rechte rug waarvan alleen de bovenste lijn lichtjes welft.

Ik keek rondom mij en de vlakte was leeg en vertrouwd. De mateloze hemel welfde breed over mij en aan de horizont lagen de vele kleine kerkjes met hun brede zadeldaken, als grote, zwarte vogels met uitgespreide vleugels te broeden in de voorjaarswei.

Hoog boven de perrons welfde zich de overkapping, donker en ontzagwekkend als de hemel.

De volgende dag togen we te voet naar een spectaculaire, eeuwenoude brug die zich over een angstaanjagend diepe kloof welfde. Vandaar af renden we, onder leiding van een gids, de helling af, naar een dorpje ver onder ons.

Wie kende Mink niet op het plantsoen. Een knappe vrolijke snuiter, voor wie de vrouwen in de buurt snel hun haar schikten en hun boezem welfden, hem toelachten als hij voorbij kwam.

Ze welft haar lippen en op haar gezicht verschijnt langzame verwondering en een schuchterheid die berekend is en haar blik afwezig en nadenkend maakt.