windmolenziekte

Waarom lijden Australiërs aan de windmolenziekte en Denen en Duitsers niet? Down Under gaan omwonenden van windturbines frequent gebukt onder duizeligheid, oorsuizingen, hoofdpijnen en geheugenverlies. De gezondheidsklachten worden toegeschreven aan ronddraaiende windturbines. Er is zelfs een naam voor: WTS, het Wind Turbine Syndroom. In Europa speelt dat probleem nauwelijks. Hoe kan dat, vraagt de Australische econoom Neil Barrett zich af. Barrett, die jarenlang lid was van het elektriciteitsbedrijf van de Australische staat Victoria, vroeg politici in Denemarken en Duitsland naar hun mening. In de twee Europese landen wordt op veel grotere schaal windenergie gewonnen dan in Australië.

De windmolenziekte heeft daar ook een naam: het Wind Turbine Syndroom. De aandoening uit zich in duizeligheid, oorsuizing, hoofdpijn, geheugenverlies en slapeloosheid. Maar in Duitsland en Denemarken, landen met veel windmolens, gaan klachten vooral over horizonvervuiling en aantasting van het landschap. Een Australische wetenschapper zocht naar verklaringen, maar kon ze niet vinden. Volgens een Nederlandse natuurwetenschapper hebben ook Nederlanders die vlakbij windmolens wonen soms gezondheidsklachten, zoals slapeloosheid, hoofdpijn en duizeligheid. "Maar dat zijn de symptomen van ernstige stress, bij mensen die onevenredig veel last hebben van windmolens; omdat hun leefomgeving is aangetast", zegt Frits van den Berg.