zeemeerman

Ze keken over de rand van de boot en nu zagen ze een zeemeerman! Hij was jong en sterk en heel knap. Hij had gouden haar en een glanzende vissenstaart.

Heel lang geleden vingen vissers een zeemeermin in hun netten. Hoezeer de man van de zeemeermin ook smeekte, de vissers wilden haar niet teruggeven. Daarop sprak de zeemeerman een vloek uit waarin hij voorspelde dat de havenstad zou vergaan, maar dat de toren van de havenstad zou blijven staan.

Misschien het lichaam van een zeemeermin, een zeemeerman; elk gesprek van Tom en Lilly nam de vorm van een lichaam aan, van een niet-menselijk, sprookjesachtig lichaam dat ze pas zouden redden, zouden vastgrijpen, als de laatste schub onder het oppervlak was verdwenen.