zelfspiritualiteit 1.0
(filosofie; religie, mystiek en mythologie; neologisme)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Zelfspiritualiteit…
is spiritualiteit
- [Onstoffelijke inhoud] is een vorm van spiritualiteit waarin iemand zelf uit verschillende tradities selecteert wat voor hem of haar interessant is en zich niet richt op het verhevene of het bovennatuurlijke, maar bekijkt wat bij hem of haar past; is spiritualiteit waarbij iemand dicht bij zichzelf zingeving zoekt
Algemene voorbeelden
Vergeet de secularisatie, we doen aan 'zelfspiritualiteit'. De moderne spiritueel is individualist en selecteert uit verschillende tradities.
Zingeving zoek je niet in het verhevene en het bovennatuurlijke, maar dicht bij jezelf. 'Zelfspiritualiteit', noemt het SCP dat. Het is lang niet alleen populair bij mensen die zich regelmatig met wierook terugtrekken om te mediteren. Maar liefst negen op de tien Nederlanders voelt zich 'op zijn minst enigszins' thuis bij zelfspiritualiteit. De groep die zich spiritueel noemt, is nu even groot als de groep die zich religieus noemt: ruim 40 procent. Ontkerkelijking betekent dus niet dat Nederlanders nergens meer in geloven.
Ideeën over het belang van authenticiteit en trouw aan het zelf vormen namelijk het meest kenmerkende uitgangspunt van New Age [...]. Seculier-humanistische ideeën over het zelf gaan in de praktijk dan ook betrekkelijk vloeiend over in het centrale New Age-leerstuk van de zelfspiritualiteit, dat erop neerkomt dat 'the person is, in essence, spiritual'.
Etymologie
| Aard herkomst | inheems woord |
|---|---|
| Vroegste datering | 2003 |