abstinerend beleid 1.0
(gezondheid, geneeskunde en zorg)
Algemene voorbeelden
Soms wordt in overleg gekozen voor een abstinerend beleid: het staken of niet beginnen aan medisch levensverlengend handelen omdat dit naar medisch inzicht zinloos is. De verpleegkundige zorg gaat uiteraard gewoon door. Tegen bijvoorbeeld pijn, benauwdheid en verwardheid krijgt u medicatie. De zorg is vanaf dit moment geheel gericht op het bewerkstelligen van comfort.
Een patiënte die vanwege subcorticale dementie op basis van recidiverende CVA's al vijf jaar in het verpleeghuis verblijft, krijgt opnieuw een CVA. Daarnaast ontwikkelt zich een luchtweginfectie. Zij is op dat moment eenzijdig verlamd en kan niet meer slikken. Er wordt gestart met antibiotica en voor de voeding wordt een neussonde ingebracht. Zij trekt die er echter steeds uit, waarna de later aangeklaagde verpleeghuisarts, de eveneens later aangeklaagde verpleegkundige en de arts-assistent de familie vijf dagen later een abstinerend beleid voorstellen: de sonde niet meer inbrengen als hun moeder deze - al dan niet opzettelijk - er weer uittrekt.
Het niet meer behandeld willen worden om je leven te verlengen, en dus ook niet meer gereanimeerd worden, noemt men abstinerend beleid. Het betekent dat je geen behandeling meer wilt omdat elke behandeling zinloos zou zijn. Dit gebeurt op eigen verzoek, eventueel via een wensformulier of zorgverklaring, of kan in uitzonderlijke gevallen bepaald worden door de arts.