amnesie

Herinneringen kunnen in het ongerede raken door twee soorten geheugenverlies, die men kan afpassen op een tijdas. Bij retrograde amnesie zijn de herinneringen aan gebeurtenissen vóór het letsel aangetast. In de meest ingrijpende situatie is alles weg: waar je vandaan kwam, wat je deed, wie je was. Tegenover het verleden sta je even onwetend als tegenover de toekomst [...]. De andere vorm, anterograde amnesie, verhindert het vastleggen van herinneringen na het letsel. Je behoudt je verleden, maar je toekomst zal nooit jouw verleden worden.

Bremner staat stil bij het tragische lot van epilepsiepatiënt H.M. Deze man onderging in de jaren 1950 een hersenoperatie waarbij de hippocampus geheel werd weggenomen. Na de operatie leed H.M. aan amnesie, hij kon geen nieuwe informatie meer opslaan in zijn geheugen. Het is de vraag of Bremner zich goed verdiept heeft in dit geval. Hij beweert namelijk dat H.M. amnestisch is geworden door een beroerte.

Zelfs bij de meest ingrijpende vormen van amnesie blijft het impliciete geheugen intact. De eerste aanwijzingen dat er zoiets moest bestaan als een impliciet geheugen doken op bij patiënten met anterograde amnesie. Als men die patiënten liet oefenen met het lezen van teksten in spiegelschrift leerden zij dat even snel als mensen zonder geheugenstoornis.

Van de amnesie die nog het meeste weg heeft van een roofoverval op het geheugen is soms enig herstel mogelijk. Elektroshocks of een zeer harde slag tegen de schedel kunnen retrograde amnesie veroorzaken. Ontwaakt uit de bewusteloosheid is een deel van het verleden weg.