anticommunist

Prosper Ego stond bekend als een zeer conservatieve anticommunist. Zijn OSL geldt als een uiterst rechtse organisatie, die de laatste jaren een kwijnend bestaan leidde.

Gedurende het grootste deel van de 20ste eeuw verdedigde de Democratische Partij, die de meerderheid van het Congres in handen had, de rassenscheiding. Zij verhinderde alle wetsvoorstellen tegen lynchpartijen en voor het opleggen van eerlijke arbeidsvoorwaarden. Toch drongen de progressievelingen, de sociaal-democraten en de 'democratisch-socialistische' anticommunisten, ondanks al deze wandaden die dood en verderf zaaiden, er niet op aan de democratische partij of het politieke systeem dat alles mogelijk had gemaakt te veroordelen...

Wat Halberstam tot een goed schrijver maakte, was dat hij wel in staat bleek zich los te maken van zijn eigen wereldbeeld. Hij was zelf een jonge, veelbelovende, hyperintelligente liberale anticommunist toen hij voor de New York Times naar Vietnam trok, net als de Kennedy-clan.

Linkse anticommunisten bleven angstvallig onbewogen onder de indrukwekkende vooruitgang die massa's straatarme volkeren boekten onder het communisme.

De Rus, Vladimir Jabotinsky, de beruchte extreem-rechtse leider van het "revisionistische zionisme" en zijn "joods legioen" hadden een overeenkomst met "de reactionaire anticommunist Simon Petlyuara uit Oekraïne".

In 1933 kwam in Duitsland de fanatieke anticommunist en antisemiet Adolf Hitler aan de macht. Dit gebeurde na de grootste economische crisis van de vorige eeuw. Deze man beloofde voorspoed, maar bracht de Tweede Wereldoorlog.

Jeltsin was een fel anticommunist. Hij vond dat alles anders moest. Juichend haalde hij de kapitalistische ideeën van de vrije markt binnen.

Aanvankelijk werd Nixon gezien als een fervente anticommunist. Maar toen hij president werd, voerde hij een veel gematigder koers.

Ik ben inmiddels al aardig wat gewend, als het gaat om moddergooierij van neostalinisten. Overigens is mijn kritiek niet anticommunistisch maar antistalinistisch, beter nog: antibolsjewistisch. De bolsjewieken waren immers de grootste anticommunisten, zoals ze al in 1921 hebben bewezen en sindsdien consequent hebben voortgezet.

Toen er verkiezingen werden aangekondigd voor de herfst van 1990 door de communistische regering van Givi Gumbaridze werden deze door radicalen als Tsereteli en Tsjantoeria geboycot. Zij waren van mening dat je met deelname aan de door communisten georganiseerde verkiezingen de legitimiteit van het communistische bewind in Georgië accepteerde. Ze verwachtten kennelijk dat zo'n notoire anticommunist als Gamsachoerdia hen zou steunen en organiseerden daaropvolgend alternatieve verkiezingen voor wat bekend kwam te staan als Het Nationale Congres.

De Amerikanen steunen ook de fundamentalistische Mujahedin-rebellen in Afghanistan met geavanceerde wapens tegen het Rode Leger. Toch is er op korte termijn verandering op komst. Dit komt onder andere door de wisseling van de macht in het Kremlin en een nieuwe koers van Reagan, die ondanks dat hij overtuigd anticommunist ook een pragmaticus is.

Senator Joseph McCarthy was de meest vurige anticommunist. Hij beschuldigde veel hooggeplaatste politici en publieke figuren van sympathie voor de Sovjet-Unie. McCarthy's paranoïde retoriek werd snel opgepikt door de media.

In Bulgarije stagneert zo ongeveer alles en heeft zo ongeveer iedereen ruzie met iedereen. De grootste partij, de SDS, de paraplu-organisatie van de vroegere anticommunisten, is haar koppositie in het parlement kwijtgeraakt door interne verdeeldheid, intriges en persoonlijke afrekeningen.

Het linkse weekblad The Nation valt uit tegen Noam Chomsky omdat die eraan herinnert dat Al Qaeda en consorten door de CIA met geld, wapens en opleiding zijn gesteund. Zelfs een dergelijke nuchtere vaststelling wordt door sommige 'linkse' Amerikanen bestempeld als medeplichtigheid met de moslimfundamentalisten! Terwijl de medeplichtigen in het Witte Huis en omgeving zitten. Maar over die episode, over de innige samenwerking tussen de Amerikaanse anticommunisten en de moslimfundamentalisten, maakt Hollywood bij mijn weten geen films.

Toen de door Amerika gesteunde Cubaanse regering eind jaren '50 door middel van een revolutie omver werd geworpen en de communistische Fidel Castro aan de macht kwam, besloot Amerika onder leiding van president Eisenhower in te grijpen. In 1961 bereidde de VS een militaire invasie voor op het eiland. Cubaanse anticommunisten die in Amerika woonden, zouden onder leiding van de CIA een invasie uitvoeren om zo het communistische regime omver te werpen.

De beste manier om het conflict met de Sovjet-Unie over de beheersing van Europa uit te vechten was volgens hem niet de verdediging maar de aanval. Zelfs geharnaste Europese anticommunisten als Jacques de Kadt en Raymond Aron wezen het pleidooi van Burnham af als onrealistisch.

De Tsjechische anticommunist Ctirad Masin, die zich in de jaren '50 schietend een weg naar het westen baande, is gisteren in de Verenigde Staten overleden. Dat heeft zijn broer aan Tsjechische en Slowaakse media meegedeeld.

Max van der Stoel werd niet alleen fel anti-nazi, maar ook anticommunist. Het schokte hem dat het nabijgelegen Sovjetleger niet te hulp schoot toen de Poolse bevolking van Warschau in 1944 in opstand kwam.

Eric Blair (1903-1950), die zich als schrijver George Orwell noemde, is in India geboren en was daar, na een bezoek aan chique kostscholen in Engeland, een aantal jaren politieofficier. Pas langzamerhand werd hij socialist, anarchist en vooral ook anticommunist – dat laatste is goed te zien aan zijn bekendste romans, Dierenboerderij en 1984.

In de jaren veertig en vijftig was een fatsoenlijk mens (dit is iets anders dan een fatsoensrakker) anticommunist. Want het communisme was, evenals het fascisme, voor zijn generatie synoniem met onderdrukking, moord en doodslag.

De vijfde door Chomsky en Herman ontdekte filter is die van de door de media niet in vraag gestelde kapitalistische ideologie. Dit filter maakt ook dat de mainstream media steevast anticommunist zijn.

Begin jaren tachtig werd mij nog wel eens gevraagd hoe het kon dat ik er 'linkse' ideeën op nahield, maar tegelijkertijd zo'n felle anticommunist was. Meestal antwoordde ik dan met de tegenvraag waarom de vragensteller antifascist was.

De 64-jarige vroegere vorst Simeon II van Bulgarije heeft gisteren een unieke comeback gemaakt. Hij is premier van het land geworden. Na in 1946 door de communisten te zijn afgezet en gedurende dertig jaar in Spanje te hebben gewoond, boekte zijn nog maar een paar maanden oude partij krap een maand geleden een klinkende overwinning in de verkiezingen. De overwinning werd mogelijk doordat de bevolking zich twaalf jaar na de val van het communisme ook van de anticommunisten heeft afgekeerd. Ook zij hebben de sociale verpaupering in brede lagen van de samenleving niet kunnen keren.

Masin en zijn broer leidden een militante groep anticommunisten, waarvan de daden tot op de dag van vandaag de Tsjechische samenleving verdeeld houden. De groep kwam aan wapens en geld met overvallen, waarbij twee agenten en een geldloper omkwamen.

'Bild' werd gesticht door de fervente anticommunist Axel Springer.

De Rus, Vladimir Jabotinsky, de beruchte extreem-rechtse leider van het "revisionistische zionisme" en zijn "joods legioen" hadden een overeenkomst met "de reactionaire anticommunist Simon Petlyuara uit Oekraïne".

In 1933 kwam in Duitsland de fanatieke anticommunist en antisemiet Adolf Hitler aan de macht. Dit gebeurde na de grootste economische crisis van de vorige eeuw. Deze man beloofde voorspoed, maar bracht de Tweede Wereldoorlog.

De val van het communisme, en de ermee verbonden politiek-ideologische verwarring, die soms leidde tot een bijltjesdag, hebben Kadare's reputatie niet onaangetast gelaten. [...]. "Communisten en anticommunisten zijn van hetzelfde deeg gemaakt, zegt de schrijver nu in Parijs met een poging tot weemoedige glimlach. "Het is dezelfde mentaliteit, benardheid, rancune, haat. In feite neemt men het mij kwalijk dat ik heb geleefd, dat ik niet ben verdwenen of helemaal van schrijven heb afgezien. Mijn schuld bestaat erin, schijnt het, dat ik in Albanië geleefd heb, en dat ik schrijver ben geweest."

Het gaat hier om de tijdschriften De Vlam, De Nieuwe Stem, De Vrije Katheder. Zij zijn gekozen omdat de reflectie in hun kolommen op de internationale ontwikkeling minderheidsstandpunten opleverde die door de rest van politiek Nederland, communist zowel als anticommunist, werden verguisd.

Omdat kwalijke types als Pinochet, Videla en Botha zich afficheerden als anticommunist was anticommunisme verdacht en riep het associaties op met de heksenjacht van Joe McCarthy.

Het Europese beleid beoogt vluchtelingen buiten de deur te houden, of dat nou in veilige enclaves in Afghanistan of in UNHCR-kampen in Afrika is. Met als uitzondering de vluchtelingen die op het hoogtepunt van de Koude Oorlog vanachter het IJzeren Gordijn tevoorschijn kwamen. Zij werden als anticommunisten en dus als helden binnengehaald.

Op het daarop volgende Kerstcongres van de CPN beschuldigde Paul de Groot de 'CPN in oorlogstijd' ervan dat ze in de laatste fase van het verzet, de fase van samenwerking met andersdenkenden, zich onvoldoende het verschil in eigen doelstellingen en die van de linkse burgerlijke verzetsgroepen had gerealiseerd. Een fout die haar duur was komen te staan, gezien het feit dat deze burgerlijke groepen zich onmiddellijk na de bevrijding ontpopten als anticommunisten.

Toen er verkiezingen werden aangekondigd voor de herfst van 1990 door de communistische regering van Givi Gumbaridze werden deze door radicalen als Tsereteli en Tsjantoeria geboycot. Zij waren van mening dat je met deelname aan de door communisten georganiseerde verkiezingen de legitimiteit van het communistische bewind in Georgië accepteerde. Ze verwachtten kennelijk dat zo'n notoire anticommunist als Gamsachoerdia hen zou steunen en organiseerden daaropvolgend alternatieve verkiezingen voor wat bekend kwam te staan als Het Nationale Congres.

In (klein)burgerlijke kringen spreekt men van afbraak van de middenklasse. Het ontstaan past in het verzet tegen de 'elite' van de afgelopen decennia: de Arabische Lente, Occupy, de talloze nieuwe groeperingen in Spanje, Griekenland en Italië, waarbij vooral in het oog springt dat de verschillende oplossingen worden gezocht bínnen het kapitalistisch systeem en dan vooral via parlementaire wegen. Zelfs anticommunisten als Hubert Smeets wijzen er op dat voor werkelijke oplossingen sterke communistische (kader)partijen nodig zijn.