cue 1.0
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een cue…
is een teken
- [Waarneembaarheid] is hoorbaar in het geval van een woord en soms zichtbaar zoals bij een gebaar
- [Functie] dient om iemand op het juiste ogenblik met een actie te laten beginnen, bv. te spreken, een handeling uit te voeren e.d.
- [Handelende persoon] wordt meestal gegeven door een regisseur, opnameleider of medespeler
- [Omstandigheid] komt vaak voor bij toneelopvoeringen en opnames van film en programma's
Combinatiemogelijkheden
in voorzetselgroep
- op cue
(1) Er gebeurt iets dat de publieke opinie en/of de pers voldoende beroert om meteen een schandaalsfeer te creëren. (2) Eén of meer mediaconcerns zien er commercieel of politiek brood in die zaak levendig te houden en op te kloppen. (3) De minister die bevoegd is, wordt verantwoordelijk gesteld omdat bevoegdheid gelijk wordt gesteld aan verantwoordelijkheid. (4) De verantwoordelijkheid wordt opgenomen door ontslag te nemen. Het volk staat erbij en kijkt ernaar en wordt voldoende opgejut om op cue te grommen, te brommen en te juichen.
- op zijn cue wachten
Ik wacht op mijn cue. Als mijn naam genoemd wordt, zal ik weten dat ik mijn hand uit moet steken.
Het podium heeft de vorm van een gigantische skate ramp met golvende vormen. De uiteinden reiken tot de laatste rij in het publiek. Achter die rij wachten de acht acteurs op hun cue die ze naar beneden laat slenteren, laat rollen, laat rennen.
cue 2.0
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een cue…
is een teken
- [Functie] dient om zich informatie te herinneren die in het geheugen ligt opgeslagen
Algemene voorbeelden
- U hebt gedurende vier jaar dag na dag uw twee meest opvallende ervaringen genoteerd. En er telkens vier cues (handvatten) bij genoteerd: wie was erbij betrokken, wat was de gebeurtenis, waar en wanneer vondt het gebeuren plaats. Wat was voor u de opvallendste konklusie? "Van de herinneringen die ik heb opgeschreven is na verloop van zo'n vier à vijf jaar vijftien procent op geen enkele manier meer oproepbaar met de hulp van de cues."
Wagenaar merkte dat hij aangename gebeurtenissen op korte termijn beter onthield dan onaangename, maar dat die plezierige voorsprong later weer verloren ging. Het vergeten - opgevat als hoeveel cues hij nodig had om zich de gebeurtenis weer te herinneren - bleek te verlopen volgens een regelmaat die al sinds Ebbinghaus bekend is: in het begin vergeet je naar verhouding veel meer dan later, ook bij autobiografische herinneringen loopt de curve eerst steil naar beneden om later af te vlakken.