doofpotcultuur


doofpotcultuur 1.0

cultuur binnen een organisatie waarin de neiging bestaat om misstanden te verzwijgen en in de doofpot te stoppen
Het eerste element verwijst naar de uitdrukking in de doofpot stoppen, die gebruikt wordt voor zaken die verzwegen worden.

Semagram (extra betekenisinformatie)


Een doofpotcultuur…

is een cultuur

  • [Eigenschap of hoedanigheid algemeen] is een cultuur binnen een organisatie waarin de neiging bestaat om misstanden te verzwijgen en in de doofpot te stoppen

    Hoofdsemagram: cultuur


    Algemene voorbeelden


    In 'De keten, een zorg', in opdracht van de provincie, stelt Bureau Cap Gemini Ernst en Young dat door misstanden bij met name de centrale post ambulancevervoer (cpa) de afgelopen jaren tenminste vijf mensen onnodig stierven. Protocollen worden niet nageleefd; op de meldkamer werkt onervaren personeel; ambulancemedewerkers weigeren piepers te dragen; de relatie met huisartsen en ziekenhuizen is verstoord; binnen de cpa heerst een 'doofpotcultuur'.

    Trouw,

    Na alle interne onderzoeken die stukliepen op leugens en vernietigde dossiers, biedt het weinig optimisme dat de waarheid ooit boven tafel komt. De Afrikaner dictatuur is nu eenmaal opgegroeid in een doofpot-cultuur.

    https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000030444:mpeg21:a0094,

    Minister De Grave van Defensie zal vandaag in de ministerraad vragen of het kabinet nog vertrouwen in hem heeft [...]. Hij betwijfelt of hij de ministeriële verantwoordelijkheid kan dragen nu het NIOD in het rapport over de val van Srebrenica de 'doofpot-cultuur' bij de Koninklijke Landmacht heeft blootgelegd. Het NIOD, Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, schrijft in zijn rapport dat de top van de landmacht na de val van Srebrenica stelselmatig informatie heeft achtergehouden over de omvang van het genocide-drama. De toenmalige minister van Defensie, Voorhoeve, was daardoor niet in staat de Tweede Kamer juist in te lichten over wat er in 1995 gebeurd was.

    NOS-Nieuws,

    Maar kenners van de oude geschiedschrijving in het midden Oosten wijzen op de unieke manier waarop de historische boeken van het OT de hoofdpersonen beschrijven. Zij worden niet uitgebeeld als halfgoden, zoals in de omliggende culturen. Zij staan niet boven alle kritiek. Tegelijk worden zij ook niet genadeloos afgeslacht. De Bijbel kent geen doofpotcultuur, maar ook geen maaiveldcultuur. Goede daden worden ronduit erkend en tegelijk worden de slechte niet onder de mat geveegd.

    http://www.gkvpn.nl/attachments/article/114/BIGL-02TL.pdf,