etiketkind

De gevolgen van onze labeldrang zijn niet min [...]. In onderzoek van het Kinderrechtencommissariaat geven jongeren zelf ook aan dat ze last hebben van hun etiket, dat anderen hen bekijken als 'die gedragsgestoorde'. Zelfs ouders vertellen dat ze aan de schoolpoort anders worden benaderd. "Opvallend is ook dat die kinderen destructieve neigingen hebben en extreme denkbeelden ontwikkelen, alsof ze misdadig zijn omdat ze hun gedrag niet altijd onder controle hebben. 'Stoute kinderen moeten naar de gevangenis', dat soort uitspraken. Ook bij andere etiketkinderen hebben ze de neiging om de stereotypen net te versterken. Zo krijg je een selffulfilling prophecy."

Dat de hulpverleningsindustrie zeer productief is in het etiketteerwerk is wel duidelijk. Hoe effectief hun hulp is tegen de betreffende kwaal, is een stuk minder duidelijk. Ook maak ik me zorgen over die etiketkinderen wanneer ze aan het werk moeten. Krijgen ze een diploma waarop hun kwaal duidelijk staat aangegeven? Zo nee, hoe weet een werkgevever dan dat hij te maken krijgt met een ADHD'er, een dyslecticus of een PDD'er? Zal de maatschappij na de schooltijd ook zo zorgvuldig rekening houden met hun aandoening? Is het niet een idee om gaande de schooltijd aan elke leerling een etiket naar keuze uit te reiken?