hondenfluitje

Seks is gezond, het is een ontlading, het is lekker, het is natuurlijk. Maar in mijn hersenen gilden kleine stemmen als hondenfluitjes: 'Nee, Seringe, zo zit het niet. Seringe, laat jezelf toch niet zo beetnemen. Seks en liefde worden alleen losgekoppeld uit gemakzucht, luie, luie wereld.'

Gejuich was Carey's deel als ze tussen twee nummers door even liet horen dat ze met gemak de toonhoogte van een hondenfluitje haalt.

"Als we leren begrijpen hoe dit soort natuurlijke systemen werkt kan dat ons helpen om nieuwe ultrasonische toepassingen te ontwikkelen." Ultrasoon geluid wordt onder meer gebruikt bij medische technieken, maar ook bij eenvoudige uitvindingen zoals hondenfluitjes.

Waar haalt u uw ideeën vandaan? „Overal en nergens. Ik weet nog dat mijn toenmalige schoonvader een heel exotisch hondenfluitje liet horen toen ik eens met hem door het bos liep. Zo van fiet-fiet-fiet-fi-fiet-fiet-fi-fiet-fiet. Ik vond het een interessant motiefje, dus dat werd de tune voor NOS Laat, de voorloper van Nieuwsuur."

Ofra Klein is politiek socioloog en doet aan de Erasmus Universiteit onderzoek naar digitale media, waaronder hondenfluitjes. In een video-interview geeft ze een aantal recente Nederlandse voorbeelden: insinuerende vragen van Farid Azarkan over de Joodse partner van minister Yesilgöz, Geert Wilders die een tweet met een beruchte complottheorie deelt en een verkiezingsposter vol regenboogvlaggen van DENK met daarin de oproep 'Zullen we weer gewoon doen?' De verborgen boodschap: 'bent u ook tegen transgenders, diversiteit in schoolboeken, bedrijven die LHBTQ'ers knuffelen. Stem op ons.' Het positieve symbool, de regenboogvlag, wordt geframed als voorbeeld van de teloorgang van de maatschappij.

Minister Hugo de Jonge beticht Baudet van 'complotwaanzin'. "De complotwaanzin die hij keer op keer verspreidt, hoort gewoon niet thuis in de Tweede Kamer. Daarom is het goed dat er vandaag een streep is getrokken. Het zijn hondenfluitjes die anderen in beweging kunnen brengen om de veiligheid van politici in gevaar te brengen."

Politieke strategen spreken van 'de tactiek van het hondenfluitje': scherpe signalen uitzenden die alleen hoorbaar zijn voor speciale groepen kiezers.

De gegoede middenklasse is natuurlijk bovenal wit en vooral grijs, heel erg grijs. 's Nachts droomt diezelfde bezoeker de zoete droom van de revolte, in de comfortabele wetenschap dat de wereldverbeteraar die hij of zij ooit is geweest, dertig jaar later nog altijd in zijn of haar borst sluimert. Zodra het hondenfluitje klinkt – revolutie, inspraak, kritiek, verandering, of hoe al die politieke prikkelwoorden ook mogen luiden – giert de adrenaline van de studententijd voor eventjes weer door de dichtslibbende aderen.