i.v. 1.0
(wetenschap; media, communicatie en telecommunicatie; (vooral) geschreven taal)
Algemene voorbeelden
Het gebruik van schrijfafkortingen is al oud. Zo werden en worden er bijvoorbeeld van oudsher veel Latijnse afkortingen gebruikt in de internationale wetenschappelijke taal bij het citeren en verwijzen naar boeken: id. (idem), i.v. (in voce), l.c. (loco citato), op.cit. (opere citato), s.a. (sine anno), s.l. (sine loco), s.l.e.a. (sine loco et anno), s.v. (sub voce).
Men verwijst naar het gebruikte woordenboek door vermelding van lemma, deel en kolom (bijvoorbeeld: i.v. [= in voce] reede, WNT XII3, 1006-1009, en binnen kolom 1006-1009 naar de exacte plaats waarvan gebruik wordt gemaakt). De plaatsen die men als argument gebruikt in een bewijsvoering citeert men volledig, met vermelding van de bron waaraan het woordenboek deze ontleent. Afgekorte bronvermeldingen worden met behulp van Bouwstoffen of Bronnenlijst aangevuld. NB: In de elektronische versies is het niet meer mogelijk naar delen en kolommen te verwijzen, maar alleen naar lemmata, bijvoorbeeld: i.v. reede, EWNT.
Literatuur [...]. Gordijn, C.C.F. (i.v.). Verzameld werk C.C.F. Gordijn - Deel III: Bewegend er-zijn (1975-1984). Redactie P. Heij & J.L.D. van der Vlies. Nijverdal: Publicatiefonds 't Web, netwerk rondom bewegen [...]. Heij, P. (i.v.). Bibliografie C.C.F. Gordijn (1942-1984) - Chronologisch overzicht met publicaties. In: C.C.F. Gordijn: Verzameld werk C.C.F. Gordijn - Deel III: Bewegend er-zijn (1975-1984). Nijverdal: Publicatiefonds 't Web, netwerk rondom bewegen.
"De Loki-figuur werpt vele problemen op." [Grote Winkler Prins, deel 12, 1975, i.v.].