insulinetherapie

Een intensieve insulinetherapie, waarbij kort- en langwerkende, wisselende soorten en hoeveelheden insulines moeten worden gespoten, is voor de patiënt alleen vol te houden als hij de beschikking heeft over moderne toedieningsvormen als een makkelijke doseerbare navulbare "insuline-pen" of wegwerpspuit en niet meer op pad hoeft met flacons insuline en een zelf te vullen injectiespuiten. Alle insulinepreparaten, in welke makkelijke toedieningsvorm dan ook worden op dit moment nog geheel vergoed door de AWBZ. Ze staan op de zogeheten bijlage zes van het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS), de lijst met unieke of nog niet "geclusterde" geneesmiddelen.

Diabetespatiënten die insuline moeten spuiten kunnen bekende diabetes-complicaties als nierziekte, blindheid en zenuwafsterving uitstellen door hun bloedsuikergehalte meerdere keren per dag te controleren en drie keer of vaker insuline te spuiten. Na zes jaar hebben deze patiënten 35 tot 80 procent minder oogziekten, 35 procent minder nier-uitval en 70 procent minder zenuwuitval vergeleken met diabetici die een oud toedieningsschema volgen en steevast tweemaal daags bloedsuiker controleren en insuline spuiten. Dit blijkt uit een groot Amerikaans onderzoek onder ruim 1.400 diabetici dat in 1985 begon, nadat kleinere Europese onderzoeken de eerste aanwijzingen ten gunste van "intensieve" insulinetherapie hadden aangetoond.

"De intensieve insulinetherapie is in de praktijk een zware belasting voor de patiënten. Als er mensen moeten bijbetalen en denken dat de gratis insulines net zo goed zijn, zal de therapietrouw afnemen."

Volgens Lemkes is in Nederland al vooruitgelopen op de definitieve resultaten naar de lange-termijn-effecten van intensieve insulinetherapie. "Op de Leidse diabetespolikliniek volgt al meer dan de helft van de patiënten een intensieve insulinetherapie."

Aanpassingen in de insulinetherapie en de voeding zijn meestal noodzakelijk als men veilig aan sport wil doen.

Hoe vaak moet ik aan zelf-controle van de bloedsuiker doen? De frequentie hangt voor een stuk af van het probleem waarvoor ze uitgevoerd wordt en steeds in overleg met de arts. Zwangeren. Min. 4x/per dag (nl. vóór elke hoofdmaaltijd en bij het slapengaan), vaak 6 x per dag. Op punt stellen van de insulinebehandeling. Min. 4x/dag. Voortdurende aanpassing van de insulinetherapie a.h.v. de gemeten glycemieën (via een schema).

Soms kan het noodzakelijk zijn omwille van een gastroparese om te schakelen van pilletjes naar insulinetherapie.

Tijdens de zwangerschap mogen er echter absoluut geen suikerverlagende tabletten ingenomen worden. Sommige dringen door de placenta, en gaan de betacellen van de foetus stimuleren tot het aanmaken van te grote hoeveelheden insuline. Reeds van voor de zwangerschap dient dan ook overgeschakeld te worden op insulinetherapie en dient gezocht naar een stabiele, goede regeling.

Het pancreas (alvleesklier) van iemand zonder diabetes geeft voortdurend, dag en nacht, kleine hoeveelheden insuline af aan de bloedsomloop. Daarnaast wordt er tijdens en na een maaltijd een grotere hoeveelheid insuline (ook wel bolus genoemd) geproduceerd om de glucose van het voedsel te verwerken. Het doel van insulinetherapie is om deze natuurlijke insulinehuishouding zo goed mogelijk na te bootsen.

Bij een tekort aan insuline en/of bij hogere insulinebehoefte ontstaat een ketoacidose. Bij diagnose, bij eerste vaststelling van type 1 diabetes is er frequent ketoacidose. Deze wordt dan gecorrigeerd door insulinetoediening. Een type 1 diabeet is dan "insulineafhankelijk" waaronder verstaan wordt: gevaar van ketoacidose bij staken van insulinetherapie of bij een te laag gedoseerde therapie. Meestal echter ontstaat ketoacidose door een samenloop van omstandigheden waarbij de insulinenood verhoogd is en deze verhoogde nood niet gecompenseerd is door verhoogde insulinetoediening.

De cursus insulinetherapie in de eerste lijn is bedoeld voor huisartsen en praktijkondersteuners.

Wanneer men naar het Oosten vliegt, of terugkeert uit een meer westelijk gelegen vakantiebestemming dan zal de dag voor de reiziger kunstmatig korter worden en zal men de behandeling ook moeten aanpassen. Opnieuw is deze aanpassing het eenvoudigst voor personen die kortwerkende insuline spuiten bij elke maaltijd, waarbij dan 1 injectie wordt weggelaten. Voor elk ander type insulinetherapie vraag je ook best raad aan je behandelend arts. Personen die enkel pillen nemen, laten best eenmalig een dosis wegvallen.

In de jaren twintig en dertig werd er vooral gezocht naar biologische oorzaken van de 'zieke geest'. Therapieën die werden uitgeprobeerd in die tijd waren bijvoorbeeld malariatherapie, insulinetherapie en slaapkuren. Kunstmatig opgewekte koorts en lang slapen bleek soms verlichting van klachten te geven.