neonoir

"Film noir wordt meestal nogal rigide aangeduid. Strikt genomen loopt de periode tot eind jaren vijftig en moet de film uit Hollywood komen. Neo-noir is minder vastomlijnd. Als de film op de een of andere manier derivaat is van de klassieke norm wordt hij zo al genoemd. Taxi Driver en Fight Club bijvoorbeeld worden er regelmatig toe gerekend. Bij Red Rock West is de invloed veel duidelijker; er is een lijnrechte verbinding met film noir, en zelfs met het literaire genre waar dat weer uit voort kwam: hard-boiled."

Afgezien van een vroege figurantenrol in Golden girls en optredens in Reservoir dogs en Pulp fiction was Destiny turns on the Radio van Jack Baran de eerste film waarin Quentin Tarantino slechts als acteur te zien is. En dat is jammer, want de dialogen hadden een beetje hulp kunnen gebruiken. Destiny is een film die heel nadrukkelijk in de voetsporen van Pulp fiction wil treden. De term 'Neo-noir' is voor dit soort films verzonnen. Het hergebruik van filmclichés (de ontsnapte gevangene, Las Vegas als zondepoel, de fatale vrouw en de koffer met geld) maakt hier echter een vermoeide indruk.

In de jaren zeventig was Mitchum vervolgens te zien als een gangster op leeftijd in films die bedoeld waren als hommages aan het genre (neo-noir), van een jongere generatie regisseurs die met zijn films was opgegroeid: The Friends of Eddie Coyle (1973) van Peter Yates, The Yakuza (1974) van Sydney Pollack, als privédetective Philip Marlowe in Farewell, My Lovely (1975) van Dick Richards.

'De filmstijl doet denken aan het neonoir van filmmaker Nicolas Winding Refn, die 'The Neon Demon' (2016) maakte met Elle Fanning.'

Deze faliekant mislukte neonoir doet vermoeden dat er in Hollywood een precies gelijkende maar zielloze dubbelganger van Samuel L. Jackson rondloopt. Zelden strompelde Jackson zo lusteloos door een film als in Reasonable Doubt.

Welke serie heb je vandaag gezien en wat vond je ervan? Voornamelijk Julia en Vicious, de rest was ook niet echt fenomenaal te noemen maar dat had allicht te maken met het feit dat de personages nul komma nul diepgang meegekregen hebben of het feit dat de regisseur tot de laatste seconde van de reeks aan het twijfelen was of hij nu een neonoir of een comedy moest maken.

Reptile is de eerste film van Grant Singer, die naam maakte met videoclips voor artiesten als Sam Smith en The Weeknd. Het idee voor deze neonoir bedacht hij met Benjamin Brewer - ook een maker van muziekclips. Dat dit debuut met knappe shots komt waarbij de camera behoedzaam door de decors glijdt, hoeft niet te verbazen. Het draagt bij aan het omineuze sfeertje waarin het verhaal baadt.

De antifascistische boodschap in 'Starship Troopers', de kritiek op privatisering van de politie in 'Robocop', de erotiek in Showgirls en 'Basic Instinct', de biseksualiteit in de neonoir 'De vierde man': de opzet van zijn films is op het eerste gezicht goedkoop en formuleachtig, maar Verhoeven zet ze stilistisch naar zijn hand en maakt er visueel en narratief eigenzinnige en boeiende films van.