patatgeneratie

Het woord generatie is erg succesvol. Het is heel bruikbaar voor marketeers die met elke nieuwe 'generatie' die ze 'ontdekken' een nieuw klantensegment willen aanboren. Dus kunnen we lezen over: de achterbankgeneratie, de apenstaartgeneratie, de beeldschermgeneratie, de benettongeneratie, de duim-generatie, de generatie Einstein, de Fox-Kidsgeneratie, de google-generatie, de grenzeloze generatie, de i-generatie, de internetgeneratie, de millenniumgeneratie, de MTV-generatie, de generatie next, de nintendo-generatie, de non-com-generatie, de pampergeneratie, de patatgeneratie, de steeds-meer-generatie, de visuele generatie, de XTC-generatie, de zapgeneratie, de zwijgende generatie en de generatie zzz [...]. Mijn stellige indruk is dat het begrip generatie zó veel wordt gebruikt dat het is gaan lijden aan begripsinflatie. Als er elke week ronkend een nieuwe generatie wordt geïntroduceerd is dat steeds minder aannemelijk, en navenant minder interessant.

Generatie knip-en-plak, pick-en-mix, patatgeneratie, apenstaartgeneratie, duimgeneratie, steeds-meergeneratie. En zo zijn er nog heel wat meer namen voor de jeugd van de 21e eeuw. Wat ze verenigt is dat ze meestal één negatief kenmerk van de hedendaagse jeugd verwoorden vanuit het perspectief van de volwassenen. Het totaalbeeld: Een generatie, verwend tot op het bot met materiële welvaart, die haar dagen doorbrengt met internet, gamen en tv-kijken – liefst de commerciële zenders. Die haar oppervlakkigheid vormgeeft door identiteit bij elkaar te knippen en te plakken zoals ze dat ook met haar schoolwerk doet.