pijlgifkikker

Op een menu van kleine krekels, fruitvliegen en 's zomers zelf gevangen 'weideplankton' heeft de pijlgifkikker een ander paringsritueel dan de Nederlandse kikkers, die je soms wel een halve dag op elkaar kan zien zitten (anplexhouding) en waarvan het vrouwtje honderden eitjes per legbeurt afzet om er vervolgens niet meer naar om te kijken. Bij de pijlgifkikkers kwaakt het mannetje. Het vrouwtje tikt het mannetje aan en hij voert haar naar een plek die bevalt. Dat is meestal het hart van een planteblad waarin wat water staat. Hier wordt een klein dansje uitgevoerd. Het vrouwtje legt, afhankelijk van de soort, twee tot acht eitjes. Vervolgens doet het vrouwtje een stapje opzij, zodat het mannetje de eitjes kan bevruchten. Na drie weken in de dril zie je een visje dat drie maanden later een kikker zal zijn. Een ander verschil met een Nederlandse kikker is dat de pijlgifkikker aandacht aan het gebroed besteedt. Een enkele soort voedt de larf zelfs.

Pijlgifkikkers worden in toenemende mate door liefhebbers gehouden in terraria. De aantrekkelijkheid van de dieren wordt voornamelijk gevoed door hun vaak schitterende kleurenpracht, variërend van "eenvoudig" bruin, wit of zwart tot geel, blauw, rood, groen en vele combinaties daarvan. Maar toch zeker mag het ongebruikelijke gedrag van de kikkers niet vergeten worden. Er zijn bijvoorbeeld soorten waarvan de vrouwtjes hun schaarse eitjes deponeren in kleine bovengrondse (!) watertjes, zoals bromeliabladtrechters en vervolgens de uitkomende larven voeden met eigen onbevruchte eitjes. Bij bepaalde soorten vechten de mannetjes, of zelfs de vrouwtjes om de heerschappij waarbij heuse bokspartijen gevoerd worden! Huisvesting. Bepaalde soorten zijn boombewoners, andere soorten leven op de bodem. Hoewel diverse soorten zich nabij water bevinden is geen enkele pijlgifkikkers een permanente waterbewoner. Wat voor terrarium gekozen wordt is dus afhankelijk van de soort.