pro-Japans 1.0
Algemene voorbeelden
De tweedeling tussen anti- en pro-Japans in Korea werd groter en leidde uiteindelijk tot de Japans-Chinese oorlog in 1894 die in Korea werd uitgevochten. Koning Gojong had namelijk Chinese troepen opgeroepen om een Koreaanse burgeropstand in de kiem te smoren, het optrommelen van de Chinezen ging volgens de Japanners tegen het verdrag in. Uiteindelijk wisten de Japanners pro-Japanse politici in Korea te installeren.
Koreanen hebben een ander probleem. Een van de pijnlijke aspecten van het koloniale verleden was de collaboratie met de Japanse heersers van een groot deel van de Koreaanse elite. De kinderen en kleinkinderen van die elite spelen een belangrijke rol in de conservatieve partij in Zuid-Korea. Vandaar dat linkse politici en activisten nog steeds om vergelding roepen. President Lee is een conservatief, die bovendien bekend staat als relatief pro-Japans. In de Japanse pers wordt zijn recente gedrag daarom gezien als een soort verraad.
Inderdaad bestonden er duidelijke verschillen tussen de NSB in Nederland en de Indische NSB. In Nederland was de partij tegen de regering, in Indië was ze juist voor een sterk staatsgezag. Ze droeg er ook geen landsverraderlijk karakter - de NSB was weliswaar pro-Duits, ze was niet pro-Japans, en dat was in Indië het voornaamste. Antisemitisme was in Nederlands-Indië niet aan de orde.