sola Scriptura 1.0
(filosofie; religie, mystiek en mythologie)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Sola Scriptura…
is een beginsel; is een leuze
- [Leden] behoort met sola fide en sola gratia tot de zogeheten drie sola's, antirooms-katholieke stellingen die de kern vormen van het protestants-gereformeerde geloof, en met solus Chistus 'alleen Christus' (ook: solo Christo 'alleen door Christus') en soli Deo gloria 'alleen God komt alle eer toe' tot de zogeheten vijf sola's
Algemene voorbeelden
Nog steeds wordt op 31 oktober hervormingsdag gevierd. Op die dag sloeg Luther in het jaar 1517 demonstratief zijn stellingen tegen de Kerk op de kerkdeur te Wittenberg. Wat was de oorzaak en wat was de aanleiding voor deze rebelse daad, ofwel wat is de oorspronkelijke identiteit van het protestantisme? Naast het zedelijk verval dat ook binnen de Roomse Kerk aan de kaak werd gesteld, streed men vooral tegen het inhoudelijke verval van de eeuwenoude Christelijke Kerk. Het protest kende drie beroemd geworden leuzen: Sola Scriptura, Sola Fide en Sola Gratia.
De rede is machteloos, want Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Niet zijn rede, maar de onvoorwaardelijke, kritiekloze overgave aan Gods wil is de enige hoop voor de mens. Sola fides, sola gratia, sola Scriptura. Het alternatief voor de rede is het geloof (fides). Het geloof, en alleen het geloof, kan de mens redden.
Het was die hervormingsbeweging te doen om een herbronning van het geloofsleven en een herwaardering van de bijbel als het centrum van alle godsdienstige bezinning en onderricht ("sola scriptura").
Ook heeft men opdracht gegeven tot een integrale Nederlandse vertaling van de gehele Bijbel, om het Sola Scriptura mogelijk te maken voor alle gemeenteleden.
Er is nog veel werk voor de boeg om het Sola Scriptura in de theorie én de praktijk van de christelijke psychotherapie degelijk en verantwoord uit te bouwen.
Om precies te zijn: de bijbel bestaat uit 66 verschillende boeken, die niet te herleiden zijn tot één dogmatiek, één meta-vertelling. En de goddelijke keuze voor dit absurde bron-boek van geloof is het grootst mogelijke protest tegen het machtsdenken van de eenheid. Daarom dat de protestantse theologie (die zich als geen ander in de wereld van het christelijk denken wil baseren op de bijbel en de bijbel alléén (sola scriptura)) niet anders kan zijn dan zeer divers: een differentie-theologie.
Het fundament van een bijbelgetrouwe therapie kan samengevat worden in de slogan: sola scriptura.
Sola scriptura (betekenis: alleen door de Schrift, de Bijbel) is één van de Vijf sola's die een samenvattend uitgangspunt vormt van het protestantisme tijdens de Reformatie, maar ook heden ten dage nog steeds de belangrijkste uitgangspunten vormen voor het protestantisme. Tegenover de rooms-katholieke Kerk benadrukten de reformatoren het gezag en de autoriteit van de Bijbel. Volgens de reformanten was Alleen de Bijbel het Woord van God en is deze toegankelijk voor iedereen. (Dat wil zeggen; iedereen kan de Bijbel lezen en interpreteren, waar ze over het behoud van de zondaar spreekt). Deze doctrine is in tegenstelling met de leer van de Rooms Katholieke Kerk dat de Bijbel alleen goed geïnterpreteerd kan worden door de Heilige Apostolische Traditie van het Magisterium (dat wil zeggen; de Bijbel kan alleen goed geïnterpreteerd worden door de Paus en de Bisschoppen tijdens kerkelijk overleg). Deze doctrine wordt ook wel de formele oorzaak van de Reformatie genoemd, omdat het de onderliggende reden was voor de onenigheid over sola fide.
Alhoewel ons uitgangspunt exclusief is (Sola Scriptura), beseffen wij dat onze praktijk in zekere mate relatief is.
Het 'Sola Scriptura', dat is 'Alleen de Schrift' geeft aan dat alleen de Bijbel en niet de traditionele voorstellingen van de Kerk het uitgangspunt moet zijn.
De beklemtoning van het natuurrecht was een rechtstreekse aanval op de Lutherse leer van "sola fides, sola gratia, sola Scriptura". De thomistische stelling dat er in elk samengesteld geheel een leidinggevend deel moet zijn, werd aangevoerd als grondslag voor de positie van de paus als hoofd van de kerk.