steekvlampolitiek

Siemon waarschuwt in dit tekstje dat de emotionele geladenheid van bepaalde topics niet zou mogen leiden tot een miskenning van de rechtsstaat of irrationele steekvlampolitiek.

Vrij recent duiken er in de berichtgeving samenstellingen op met steekvlam- als linkerdeel, zoals steekvlampolitiek, steekvlamwet en steekvlambeleid. Ze worden gebruikt wanneer de wetgever na onvoldoende analyse en reflectie reageert op een incident dat de publieke opinie flink heeft beroerd: op een moment dat het stof nog neerdwarrelt, ligt er al een wetsvoorstel op tafel. Steekvlamwetgeving vertoont niet zelden juridische hiaten, waardoor er achteraf reparatiewetgeving nodig is.

Hoe is het mogelijk dat onze politici blijven wegkomen met hun steekvlampolitiek en absurde profileringsdrang? Hoe lang nog kijken we toe, terwijl ze even onbezorgd als systematisch de echte uitdagingen voor de toekomst van dit land onder de mat schuiven? Omdat het met een visie op lange termijn lastig scoren is in de populaire media.

De bereidheid bij de reizigers was meestal laag tot onbestaande om de gordels effectief te dragen. Op de gidsstoel (dus vooraan de bus naast de chauffeur) heb ik dit meestal wel toegepast, omdat daar ook strenge controle op is. Maar ik heb in ons land zelden gecontroleerd weten worden of de passagiers effectief hun gordel droegen, meestal knijpt men meerdere oogjes dicht. Tot er natuurlijk weer eens een ernstig busongeval gebeurt, natuurlijk. Dan zal het weer 'steekvlampolitiek' worden.