syndroom van Münchhausen

Signe wordt [...] steeds treuriger, tenenkrommender en irritanter én daardoor grappiger en interessanter. Naarmate haar gezicht steeds meer verminkt raakt, wordt de film minder een satire over narcisme en meer een relaas over het syndroom van Münchhausen, waarbij iemand met valse medische aandoeningen aandacht probeert te trekken. Signes fantasieën en verlangens worden door haar realiteit heen gemonteerd. Wanneer haar aandoening steeds gruwelijker wordt, gaat Borgli jammer genoeg voor plaatsvervangende schaamte en gross-out komedie, in plaats van slimme maatschappijkritiek.

Het syndroom van Münchhausen is een psychische aandoening waarbij iemand verslaafd is aan "de zorg". Om zijn/haar fix te krijgen kan de verslaafde doen alsof hij/zij ergens last van heeft. Zo kan er bijvoorbeeld make-up gebruikt worden die kan fungeren als blauwe plek. Op het oog lijkt het inderdaad een blauwe plek, maar bij nadere inspectie is het make-up en als het verwijderd wordt is er niets aan de hand.

Het Münchausen by proxy-syndroom is een variant op het syndroom van Münchhausen. Dit is vernoemd naar de als fantast vermaard geworden romanfiguur Baron von Münchhausen. Mensen die eraan lijden, bootsen lichamelijke ziekten of psychische problemen na om aandacht van artsen of hulpverleners te trekken. Zij kunnen zich zelfs verwonden of infecties toebrengen. Zo komt het voor dat zij aan gefingeerde aandoeningen worden geholpen. Bij Münchausen by proxy maakt de lijder (vrijwel altijd een vrouw) mensen of kinderen uit de omgeving (ogenschijnlijk) ziek. Het syndroom wordt als een ernstige, moeilijk te behandelen stoornis beschouwd.