taakleerkracht

Heel wat scholen volgen leerlingen op een systematische wijze op met een leerlingvolgsysteem. Dat betekent dat ze kinderen met leer- of andere problemen vlug signaleren. Wat loopt er fout? En waarom? Ze stellen een diagnose vast en komen in overleg met de ouders en het kind tot een handelingsplan [...]: Wat kan de school doen, wie doet het en wanneer? (Extra oefeningen, hulpmiddeltjes in de kla , hulp van de taakleerkracht, bijles).

De leerlingenbegeleider in de school (in het basisonderwijs is dat vaak de taakleerkracht, de leerkracht zorgverbreding of onderwijsvoorrangsbeleid) steunt en adviseert vanuit zijn deskundigheid de collega's. Bij specifieke problemen kan hij zelf de leerling begeleiden.

Scholen schieten vooral te kort in hun manier van toetsen der leerlingen, in hun gebruik van de taakleerkracht, en door hun geringe aandacht voor de sociale en emotionele problemen van de leerlingen. Verhaeghe stelde vast dat heel wat leerlingen bij de taakleerkracht worden gezet die eigenlijk geen leerprobleem hebben. Hij vermoedt dat dit gebeurt om die collega aan het werk te houden en pleitte voor een verstandiger gebruik.

Met speciale lesprogramma's krijgen de kinderen extra taalonderwijs met als doel dat ze voldoende beheersing van het Nederlands en voldoende emotionele en sociale vaardigheden krijgen om deel te nemen aan de reguliere groepen. Diverse Hengelose scholen kennen ook individuele begeleidingstrajecten door een taakleerkracht, NT2(Nederlands als tweede taal)- of OALT-leerkracht.

Er kan aan gewerkt worden, de vaardigheid kan verbeteren, maar het probleem "dyslexie" kan je niet helemaal oplossen. Men kan er wel mee leren omgaan. De uitspraak kan een einde maken aan een fase van verwijten ("je moet meer je best doen", "je leest niet genoeg"), schuldgevoelens ("doen we wel genoeg voor het kind", "zou ik niet beter thuis gebleven zijn voor de opvoeding")... Er kan voortaan door alle partners (kind, ouders, leraar, taakleerkracht ...) positief worden aan gewerkt.

In het eerste leerjaar kon Liesbeth (14) met Pasen nog niet lezen. "Dat komt wel in orde", verzekerde de leerkracht haar ouders. "Oefen maar goed." In het tweede leerjaar nam de taakleerkracht contact met hen. "Ik had geen idee wat dyslexie was", vertelt moeder Anita. Nu zit Liesbeth in het derde jaar Sociaal-Technische: "Ik heb tot het zesde leerjaar lager onderwijs extra hulp gehad op school en op een centrum voor leerproblemen. En nu houden ze er op school ook rekening mee dat ik dyslexie heb."

Voor leerproblemen zijn er taakleerkrachten, leerstoornissen moeten onderzocht worden door PMS-centra en specialisten moeten ze behandelen. Ook ouders zouden tijd kunnen uittrekken om naast hun kind te zitten en een half uurtje mee te doen! De interventies van leerkrachten zouden ook thuis ondersteund kunnen worden. Maar men draait de zaken om. Omdat het onderwijs het doet, doen de ouders het niet meer.