tsundoku

Fictie is immers cruciaal om ons bestaan leven in te blazen. Het geeft ons de grote verhalen die ons een plaats in de realiteit helpen vinden en de knagende onzekerheid blust die in ieder van ons woekert. Ik maak en koop echter geen boeken om ze te lezen. Wel om naar hen te luisteren. Dit fenomeen, boeken verzamelen zonder ze te lezen, staat in Japan bekend als tsundoku. Het heeft niets vandoen met uitpakkerij. Het gaat erom dat elk boek een ander idee of concept vertegenwoordigt en een andere wereld of universum vastlegt in een tastbare vorm. Boeken inspireren en stimuleren daardoor de creativiteit. Alleen al het kijken naar hun titels en omslagen kan een creatieve vonk losmaken.

Er woedt een oorlog. Een woordenoorlog. Eén tussen Noord en Oost. Tussen Scandinavië en Japan. Zij strijden om de wereldbeker 'verpakken van onnozele dingen in hippe woorden of trends'. Scandinavië scoorde al met hygge (gezellige thee aan het haardvuur), lagom (ongezellige soberheid) en sisu (nog ongezelligere zelfdiscipline). Uit Japan kregen we al shinrin-yoku, lucratief vertaald als 'bosbaden', maar eigenlijk betekent het niets meer dan een gewone wandeling tussen de bomen. En kijk, sinds gisteren weet ik dat er ook een toegewijde beoefenaar van de eeuwenoude kunst van tsundoku in mij schuilt. [...]. Die tsundoku is de winnaar, als u het mij vraagt. Torenhoog staat ie er, boven al die scandi-truut vol overbodige woorden. Geen hipsterterm, nochtans, want het bestaat al even. Sinds 1879, zo leert de BBC mij. [...]. De definitie is simpel: plafondhoog opstapelen van leesmateriaal. Meer boeken kopen dan je ooit gelezen krijgt. Tsundoku is de oorzaak van de nooit eindigende to-read-lijsten, de reden achter de eeuwigdurende leesfrustratie, de oorzaak van de versnellende verstoffing van boekcovers allerhande.