winterlandschap 1.0
Bron:
Doug Brown
(
CC BY-NC-SA 2.0
)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een winterlandschap…
is een landschap
- [Tijd] wordt gezien in de winter
- [Eigenschap of hoedanigheid algemeen] wordt gekenmerkt door de afwezigheid van vegetatie en bladeren, en veelal door typisch winterse weersverschijnselen zoals sneeuw, ijs of rijp
Algemene voorbeelden
Tegen de middag brandde de zon zich door de mist. Alsof daarboven iemand met het puntje van een sigaret de wolken schroeide [...]. In het schijnsel van wat aan het uitspansel niet meer was dan een frigolampje, nam je het winterlandschap waar. De veldgewassen stonden er houterig bevroren bij en besuikerd met rijm. Voor het oog van de reiziger voltrok zich een klein mirakel: vogels liepen op hoge poten over het water. Louter gezichtsbedrog: onder dat water lag de ijslaag nog.
We bewonderen hun majestueuze en rustige vlucht als ze boven het najaars- of winterlandschap voorbijkomen op hun enorme wieken, ruisend met machtige slagen. Men heeft de wilde zwanen wel de harpen der ijsstormen genoemd en de Japanners noemen ze wel de Engelen van de winter.
winterlandschap 1.1
Betekenisbetrekking
| Betrokken betekenissen | 1.0 : 1.1 |
|---|
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een winterlandschap…
is een landschap; is een afbeelding
Algemene voorbeelden
De Cooman koesterde een grote bewondering voor de winterlandschappen van De Saedeleer: de weidse, golvende, onder de sneeuw bedekte Vlaamse Ardennen rond Tiegem en Leupegem, met enkele donkere haarfijn getekende silhouetten van populieren en wilgen of slapende fruitbomen op de voorgrond en een paar ondergesneeuwde boerenwoningen.
In de zeventiende eeuw was er sprake van een 'kleine ijstijd'. Geen echte ijsstijd maar een periode van extreem koude winters. Dit is de periode van de bekende winterlandschappen van de Hollandse meesters.
Het is alsof de bewondering voor de Gouden Eeuw hen blind maakte voor de eigen tijd, en ieder verlangen om een eigen wereld te scheppen de kop in drukte. En zo komt het dat een belangijk deel van de vroeg negentiende-eeuwse Nederlandse kunst anekdotisch en sentimenteel is. De expositie in Rotterdam laat veel tam en kneuterig werk zien. Zelfs de winterlandschappen van een bekend schilder als Andreas Schelfhout hebben een hoog Anton Pieckgehalte.