Dajak

Borneo is zó groot, dat de Dajak die er aanvankelijk landden nooit één homogeen volk konden blijven. Naarmate de tijd verstreek, verspreidden ze zich steeds verder uit elkaar en zo ontwikkelden zich in de loop der eeuwen tientallen Dajak-stammen. Allemaal aan elkaar verwant, maar elk met een iets andere eigen taal en met hun eigen bijzonderheden in cultuur, kunst en geloof. En elk met hun eigen exotische naam: de Kenya, de Ngaju, de Kayan, Iban, Melanau, de Ot Danum, Maloh, Kelabit en vele andere stammen die zich elk in een eigen deel van het grote eiland vestigden.

De oorspronkelijke bewoners, de Dajaks, verliezen hun land waar ze voedsel op verbouwen, het bos waarin ze jagen, vis vangen, en hout, vruchten en medicinale planten verzamelen. Er is geen plaats meer voor de geesten van de bomen, van de neushoornvogels, van de rivieren en de rotsen. Shovels rijden over heilige grond, en vertoornde voorouders roepen rampspoed af over de gemeenschap. De Dayaks verzetten zich tegen de bedrijven en het leger, maar voorlopig zijn geld en wapens samen machtiger.