GVS 1.0
(gezondheid, geneeskunde en zorg; (vooral) in Nederland)
Semagram (extra betekenisinformatie)
Het GVS…
is een systeem
Algemene voorbeelden
Het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) is in Nederland ingevoerd in 1991. Het is een systeem waarbij therapeutisch vergelijkbare geneesmiddelen samen worden geclusterd in eenzelfde rubriek. Voor een dergelijke geclusterde groep geldt een limietvergoeding. Boven de limiet moet de verzekerde bijbetalen als de fabrikant zijn prijs niet wil verlagen. Het is in 2006 doorgeschoven vanuit de Ziekenfondswet in de Zorgverzekeringswet.
"Het GVS is ingericht alsof alles voor eeuwig vast ligt. In onderhandelingen zou een innovatieve industrie moeten worden beloond met een goede prijs. Een firma zal met een nieuw middel in weinig jaren het break even punt willen bereiken en daarna verdienen. Als dan blijkt dat door een onverwacht grotere omzet dat break even punt eerder wordt bereikt, zou de prijs omlaag moeten. Het Franse systeem werkt zo."
Om de prijzen van de geneesmiddelen te beteugelen en toch de kwaliteit te behouden, heeft de overheid het Geneesmiddelen Vergoedings Systeem (GVS) ingevoerd.
In eerste instantie was besloten het medicijn ddC (zalcitabine), dat gisteren door de Zwitserse fabrikant Roche op de Nederlandse markt werd geïntroduceerd onder de merknaam Hivid, door de patiënt zelf te laten betalen. De kuur zou de patiënt, afhankelijk van de dosering, minimaal vijfhonderd gulden per maand kosten. Het ministerie besloot vergoeding te blokkeren op grond van een recente regel in het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS). Dat gaat uit van 'clusters' van onderling vervangbare geneesmiddelen, waarbinnen de prijs van één middel steeds als referentie wordt genomen.
Alle insulinepreparaten, in welke makkelijke toedieningsvorm dan ook worden op dit moment nog geheel vergoed door de AWBZ. Ze staan op de zogeheten bijlage zes van het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS), de lijst met unieke of nog niet "geclusterde" geneesmiddelen.
Combinatiemogelijkheden
in voorzetselgroep
- de invoering van het GVS
- het van kracht worden van het GVS
Sedert de invoering van het GVS hebben vrijwel alle fabrikanten hun prijs tot aan de limiet aangepast. Alleen bij de ADHD-geneesmiddelen en de anticonceptiva worden forse bijbetalingen genoteerd, van rond de 40 miljoen per jaar. Er zijn meer dan 20 rechtszaken over gevoerd.
Kort na zijn aantreden in 1989 kwam PvdA-staatssecretaris Simons met een plan waarbij de regie voor de beheersing van medicijnkosten weer in handen van de overheid zou komen: het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS), een variant op het plan van Dees. Omdat de sector er zelf niet in was geslaagd de beoogde besparingen te bereiken, kon Simons voor invoering van het GVS zonder veel problemen goedkeuring van de Tweede Kamer krijgen.
Na het van kracht worden van het GVS in de zomer van 1991 hebben fabrikanten tientallen bodemprocedures tegen de Staat aangespannen.