antropoceen

In 1845 trok de Amerikaanse schrijver Henry Thoreau zich terug in een hutje in het bos om zijn leven te overdenken, ver van de drukte van het moderne bestaan. Ruim twee jaar zat hij daar en het boek dat daaruit voortkwam, Walden, zou (overigens pas na Thoreaus dood) een enorme impact hebben op schrijvers en denkers aan beide kanten van de oceaan. Thoreau presenteerde zich, schrijft Roderick Nieuwenhuis, 'als een van de eerste no impact men van het antropoceen'. Wanneer de bosmarmotten zijn oogst opaten, aarzelde hij of hij ze wel mocht verjagen.

"De biologie noemt de huidige tijdsperiode het holoceen, maar het holoceen is voorbij, we zitten in het antropoceen. In het holoceen woog de mens op zijn milieu, in het antropoceen bepaalt hij het. Wat betekent dat we dat milieu kunnen inrichten zoals we willen. We kunnen het herstellen als we dat willen. En we kunnen de zee aan de gang houden als industriële visvijver als we dat willen. We moeten het er gewoon over eens worden wat we nu eigenlijk willen, en dat dan zo efficiënt mogelijk doen."

Vince meent dat de planeet op weg is naar de verdommenis. Maar ze meent ook dat de hoofdpersoon van het Antropoceen (een door de Nederlandse Nobelprijswinnaar Paul Crutzen gemunte term die duidt op het geologische tijdperk van de desastreuze invloed van de mens overal op aarde) kan kiezen: dit passief laten gebeuren, of iets gaan dóén.

Paul Crutzen is mede de uitvinder van de term Antropoceen: het geologische tijdperk dat begonnen is en waar de menselijke invloed op de planeet zo sterk is geworden dat we met zuiver geologische factoren niet meer alles kunnen verklaren.