bloedluis

De vogelmijt, die ook bloedluis of kippenbloedmijt genoemd wordt, maakt gebruik van de nesten van wilde of tamme vogels en leeft als parasiet van deze vogels. De vogelmijt leeft van het bloed van de vogels. Wanneer zij mensen bijten uit zich dat door ernstige jeuk. Bij kippen veroorzaken zij, wanneer zij in groten getale aanwezig zijn, verzwakking, verminderde ei productie en zelfs sterfte. Ook kunnen zij bij kippen ziekten overbrengen. Vogelmijten kunnen tot ongeveer 1 mm groot worden, zijn ovaal van vorm en, afhankelijk van de hoeveelheid opgenomen bloed, kleurloos tot rood.

Kippenkwekers vertellen me dat de bloedluis, ondanks haar naam een mijt, na acht maanden reeds resistentie begint te vertonen. Zo dook er een mutant op die na haar bloedmaaltje de kip niet langer verlaat. De hokken kun je met van alles ontsmetten, maar op de kippen - menselijk voedsel - spuit je niet gelijk wat.

Vlooien en luisvliegen zijn insecten (zes poten) die de mens kunnen belagen. Verder zijn het vooral de achtpotige spinachtigen die direct of indirect problemen kunnen geven bij de mens. Naast de teken zijn dit verschillende mijten, zoals de vachtmijt bij hond, kat en konijn, de bloedluis bij vogels, de oorschurft van de kat en de echte hondenschurft.

Bloedluizen (vogelmijten) zijn erg lichtschuw en houden zich overdag schuil in allerlei naden en kieren. Voedselopname vindt meestal 's nachts plaats. Bloedluizen zuigen bloed bij vogels (nooit van knaagdieren).

Voor één keer beginnen we eens met de fruittuin. Daar kunnen vretende en zuigende insecten het ons behoorlijk lastig maken. Vooral bloedluizen zijn vaak lastige apostels, waar we eigenlijk weinig tegen kunnen beginnen. Ze aanstippen met onverdunde brandspiritus lijkt wel eens te helpen. De bestrijding tegen bloedluis gebeurt best in de winter.