bullenbijter

bullenbijter 1.0

hond van Britse oorsprong met een forse lichaamsbouw, een gladde vacht, ver uit elkaar geplaatste, korte voorpoten, een massieve kop, gekenmerkt door gerimpelde wangen, een terugwijkende neus en een brede muil waarin de hoektanden naar achteren terugwijken, die eertijds ingezet werd bij stierengevechten, maar thans vooral wordt gehouden als waakhond en gezelschapshond; buldog

Woordsoort

Type	zelfstandig naamwoord
Naamtype	soortnaam
Geslacht	mannelijk
Lidwoord	de
Betekenisklasse	diernaam

Spelling en flexie

	Vorm	Afbreking
Enkelvoud	bullenbijter	bul.len.bij.ter
Meervoud	bullenbijters	bul.len.bij.ters

Niet-officiële variant	bullebijter
	(Woordenlijst 1995.)

Woordrelaties

Hyperoniem	hond
Synoniem	buldog

Woordvorming

Type	samenstelling
Linkerlid	bul
Linkerlidtype	zelfstandig naamwoord
Rechterlid	bijter
Rechterlidtype	zelfstandig naamwoord
Tussenklank	(e)n

Zoek woord in Etymologiebank

Uitspraak

Aantal lettergrepen	4
Hoofdklemtoon	1ste lettergreep
Fonetische schrijfwijze	[ *b ʏ . l ə n . 'b ɛɪ . t ə r ]

Semagram (extra betekenisinformatie)

Een bullenbijter…

is een hond; is een zoogdier; is een dier

Hoofdsemagram: buldog

+ Toon hoofdsemagram

Algemene voorbeelden

Om een kar te trekken had je een loeris van een hond nodig, bullen bijten ging het best met een bullenbijter.

Poot: verhalen over de hond, Midas Dekkers, 2000

Ze vallen laag aan, zoals het een bullebijter betaamt, zijn zeer vasthoudend en hebben de neiging om te blijven doorvechten, ook als de opponent deemoedsgebaren vertoont.

http://users.pandora.be/francky_driessens/page11.html

+ Meer voorbeelden

bullenbijter 2.0

man die schrik inboezemt, met een bars voorkomen en een barse manier van handelen en die zich meestal ook weinig gelegen laat aan wat anderen denken en voelen; barse man; buldog